Κωστάκης Πετρίδης

10 Φεβρουαρίου 1959

10 Δεκεμβρίου 2011

fullscreen

Ο Κωστάκης Πετρίδης γεννήθηκε το 1959 στη Θεσσαλονίκη, κουβαλώντας μέσα του την κληρονομιά μιας βαθιάς μουσικής παράδοσης. Γιος του θρυλικού λυράρη Γώγου Πετρίδη, ο Κωστάκης μεγάλωσε μέσα στους ήχους της ποντιακής λύρας, ένα όργανο που δεν ήταν απλώς μουσικό εργαλείο, αλλά φωνή μνήμης και πολιτισμού. Από μικρός, η μουσική ήταν η γλώσσα με την οποία επικοινωνούσε με τον κόσμο γύρω του, εκφράζοντας τη μελαγχολία, τον πόνο, αλλά και την ελπίδα ενός λαού που δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του. Η καταγωγή του από το Φαντάκ του Πόντου, μέσω του παππού του Σταύρη, τον συνέδεε άρρηκτα με μια ιστορία γεμάτη ξεριζωμούς και νοσταλγία. Μαζί με τα αδέρφια του, Σταύρη και Σάββα, σήκωσαν την κληρονομιά να είναι γιοι του επονομαζόμενου και «Πατριάρχη της λύρας», Γώγου Πετρίδη, του μεγαλύτερου και επιδραστικότερου, κατά γενική ομολογία, λυράρη της ποντιακής παράδοσης. Μεγαλώνοντας στη σκιά ενός τόσο θρυλικού ονόματος, ο Κωστάκης δεν αρκέστηκε να είναι απλώς συνεχιστής, αλλά κατάφερε να δώσει τη δική του ταυτότητα στη μουσική του, μεταφέροντας τη λύρα από την ιστορία στο συναίσθημα, από την τεχνική στην ψυχή. Η ζωή του Κωστάκη Πετρίδη δεν ήταν εύκολη. Η οικογένειά του βίωσε απώλειες που τον σημάδεψαν: ο πατέρας του έφυγε νωρίς, η μητέρα του βρέθηκε παγιδευμένη στη μοναξιά, και ένας από τους αδελφούς του μετανάστευσε στην Αμερική, αποκομμένος από τις τελευταίες στιγμές των αγαπημένων του. Όλα αυτά διαμόρφωσαν μια ψυχή ευαίσθητη και εύθραυστη, που άλλοτε εκφραζόταν μέσα από τη μουσική και άλλοτε βυθιζόταν στη σιωπή. Ήταν ένας μουσικός που δεν έπαιζε απλώς νότες, αλλά ξεδίπλωνε ιστορίες και συναισθήματα, κάνοντας όσους τον άκουγαν να νιώθουν πιο κοντά στον ίδιο τους τον εαυτό. Τα τελευταία του χρόνια ήταν γεμάτα εσωστρέφεια. Ένας άνθρωπος με τεράστιο ταλέντο και βαθιά μελαγχολία, πάλευε με τους δαίμονές του, αποτραβηγμένος από τον κόσμο. Και όπως τα άστρα που σβήνουν όταν χαράζει η αυγή, έτσι κι εκείνος έφυγε πρόωρα, αφήνοντας πίσω του έναν απόηχο μουσικής που δεν θα σιγήσει ποτέ. Ο Κωστάκης Πετρίδης δεν υπήρξε μόνο ένας ταλαντούχος μουσικός. Υπήρξε ένας φορέας μνήμης, ένας καλλιτέχνης που συνέδεσε το χθες με το σήμερα, ένας άνθρωπος που έζησε με πάθος, πόνο και ευαισθησία. Και μέσα από τις νότες της λύρας του, θα συνεχίσει να υπάρχει για πάντα.