Θεέ μ’, θα λογαρι͜άσ̌κουμαι

Θεέ μ’, θα λογαρι͜άσ̌κουμαι
και κάτ’ θα ερωτώ Σε
Γιατί παίρτς τα νεότητα μ’
αφού την ψ̌η μ’ χρωστώ Σε;

Έρθαν κι εδέβαν τα γιορτάς
κι εσέβεν νέο έτος
Ευχ̌ήν ευτάγω σ’ ολουνούς
να χ̌αίρουστουν οφέτος

Η καρδι͜ά μ’ φορτωμένον έν’
τέρτι͜α, στεναχωρίας
Χωρίς άψιμον καίεται,
χωρίς ν’ εβγάλ’ φωτίας

Το γέρον έταξαν παράν
και όνομα και θρόνο
Κι ατός εκλώστεν κι είπεν ατ’ς
«τη νιότη μ’ θέλω μόνο»