Να έμ’νε μικρόν μελεσσίδ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κωστάκης Πετρίδης, Σταύρος Πετρίδης, Χρήστος Χρυσανθόπουλος

expand_content

Πουλόπο μ’, όθεν πορπατείς
τα τσ̌ιτσ̌εκόπα ανθίζ’νε
Τα μελεσσίδι͜α έρχουνταν
γλυκέα να μυρίζ’νε

Ελέπ’ ατα κι εγώ ο γιοσμάς,
το παλληκάρ’ ζελεύω
Να έμ’νε μικρόν μελεσσίδ’
απάν’ ι-σ’ να κονεύω

Σο όρωμα μ’ ελέπω σε
και κλαίω για τ’ εσένα
Νύχταν ημέραν καίουμαι,
μάνα, ν’ αηλί εμένα!

Γιάσ̌α Γωγοπούλ!

Για τ’ εσέν τυρα̤ννίουμαι,
πουλί μ’, ατόσα χρόνια
Πέει με το «ναι» να χάν’ντανε
τη καρδι͜άς ι-μ’ τα πόνια

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ανθίζ’νε	ανθίζουν
απάν’	πάνω
ατα	αυτά
γιάσ̌α	να ζεις! να ζήσετε!	yaşa!
γιοσμάς	κομψός, λεβέντης νέος	yosma
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
ελέπω	βλέπω
έμ’νε	ήμουν
έρχουνταν	έρχονται
ζελεύω	ζηλεύω
καίουμαι	καίγομαι
κονεύω	εγκαθίσταμαι, φωλιάζω, προσγειώνομαι (επί πτηνών)	konmak
μελεσσίδ’	μέλισσα
μελεσσίδι͜α	μέλισσες
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όρωμα	όνειρο
πέει	(προστ.) πες
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
πορπατείς	περπατάς
πουλόπο	πουλάκι
τσ̌ιτσ̌εκόπα	λουλουδάκια	çiçek
τυρα̤ννίουμαι	τυραννιέμαι, ταλαιπωριέμαι
χάν’ντανε	χάνονται, διώχνονται