Τρυγόνα μ’, τρυγονίτσα μ’

Αδά σον κόσμον αγαπώ
[τρυγόνα μ’, τρυγόνα μ’!]
έναν Θεόν κι εσένα
[Ωφ! ωφ! σιναϊνά]
Κι αν θέλτς δέβα σον ανοιχτήν
[τρυγόνα μ’, τρυγόνα μ’!]
κι έβγαλ’ τ’ εμόν το ψέμαν
[Ωφ! ωφ! σιναϊνά]

Τέρ’ με, μάνα μ’, πώς χορεύω
και τ’ αντζόπα μ’ άν’ ’κι σ’κώνω!
Και την γην κατατρυπαίνω
και τη σ̌κύλ’ το γιον ’κι παίρω

Εσένα, πουλί μ’, ντ’ αγαπώ
[τρυγόνα μ’, τρυγόνα μ’!]
αν ίσως λέγω ψέμαν
[Ωφ! ωφ! σιναϊνά]
Το χώμαν ντο καταπατώ
[τρυγόνα μ’, τρυγόνα μ’!]
να σύρ’ και πίν’ το αίμα μ’
[Ωφ! ωφ! σιναϊνά]

Τέρ’ με, μάνα μ’, πώς χορεύω
και τ’ αντζόπα μ’ άν’ ’κι σ’κώνω!
Και την γην κατατρυπαίνω
και τη σ̌κύλ’ το γιον ’κι παίρω

Εσύ, τ’ εμόνα -ν- το πουλί,
[τρυγόνα μ’, τρυγόνα μ’!]
τ’ εμόνα -ν- η τρυγόνα -ν
[Ωφ! ωφ! σιναϊνά]
Τ’ εμόν την ψ̌ην εσύ θα παίρτς,
[τρυγόνα μ’, τρυγόνα μ’!]
το μαχ̌αίρι σ’ ακόνα -ν
[Ωφ! ωφ! σιναϊνά]

Τέρ’ με, μάνα μ’, πώς χορεύω
και τ’ αντζόπα μ’ άν’ ’κι σ’κώνω!
Και την γην κατατρυπαίνω
και τη σ̌κύλ’ το γιον ’κι παίρω

Τ’ εμόν η ψ̌η κι ο θάνατον,
[τρυγόνα μ’, τρυγόνα μ’!]
αρνί μ’, σ’ εσά τα χ̌έρι͜α
[Ωφ! ωφ! ωφ! αμάν!]
Αν θέλτς με το μέλ’ έπαρ’ το
[τρυγόνα μ’, τρυγόνα μ’!]
κι αν θέλτς με τα μαχ̌αίρι͜α
[Ωφ! ωφ! σιναϊνά]

Τέρ’ με, μάνα μ’, πώς χορεύω
και τ’ αντζόπα μ’ άν’ ’κι σ’κώνω!
Και την γην κατατρυπαίνω
και τη σ̌κύλ’ το γιον ’κι παίρω