Βιογραφικό

Γιώργος Κεμανετζίδης

Ο Γιώργος Κεμανετζίδης γεννήθηκε το 1935 στη Δάφνη Πέλλας, το τρίτο από τα επτά παιδιά του Χαράλαμπου και της Κεράσας. Οι ρίζες του απλώνονταν βαθιά στον ποντιακό χώρο· οι πρόγονοί του, ξεκινώντας από την Αργυρούπολη, μετοίκησαν στην Ορντού, κατόπιν στο Ατάπαζαρ, και με την ανταλλαγή του 1922 εγκαταστάθηκαν στη Δάφνη και στον Ασκό. Από μικρός μυήθηκε στη λύρα, ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα του, και βρήκε έμπνευση μέσα από το ραδιόφωνο, ακούγοντας τον Γώγο Πετρίδη και τον Γιωργούλη Κουγιουμτζίδη, με τον οποίο μάλιστα τον συνέδεσε αργότερα στενή φιλία. Κατά τη δεκαετία του ’60 διατηρούσε καφενείο στη Δάφνη, το οποίο μετέτρεψε σε επίκεντρο κοινωνικής και μουσικής ζωής, διοργανώνοντας ποντιακές βραδιές και εκδηλώσεις. Το 1966 παντρεύτηκε τη Χριστοδούλα Κοτσαμανίδου και το 1970 εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στη Γερμανία. Εκεί άρχισε πλέον να παίζει επαγγελματικά, συνεργαζόμενος με σημαντικά ονόματα της ποντιακής μουσικής, όπως τον Πέτρο Χαραλαμπίδη, τον Γιώργο Εμμανουηλίδη, τον Χρήστο Παπαδόπουλο, τον Θόδωρο Παυλίδη και τη Νόπη Παπαδοπούλου. Αναλάμβανε ο ίδιος τη διοργάνωση εμφανίσεων, φέρνοντας καλλιτέχνες από την Ελλάδα, οι οποίοι πολλές φορές παρέμεναν για μήνες. Το 1997 επέστρεψε στη Δάφνη, όπου και επαναλειτούργησε το καφενείο του, που σύντομα εξελίχθηκε ξανά σε σημείο αναφοράς, προσελκύοντας επισκέπτες και από γειτονικά χωριά. Με την ίδια αγάπη που έδειχνε για τη λύρα και τους στίχους που αφηγούνταν ιστορίες ή κοινωνικά ζητήματα, μετέδιδε την τέχνη και τις αξίες του στους γιους του, Μπάμπη και Χρήστο. Όπως θυμάται ο Μπάμπης, «Μας έβαζε κάθε μέρα στη διαδικασία της μελέτης. Έδινε μαθήματα συμπεριφοράς, μουσικής αλλά και ζωής». Θαύμαζε τον Πέτρο Χαραλαμπίδη και ξεχώριζε το παίξιμο του Ασλανίδη, το οποίο χαρακτήριζε «ρυθμικό και κοφτό». Έλεγε χαρακτηριστικά: «Όταν παίζει ο Ασλανίδης, κι οι αποθαμέν’ πα σ’κούνταν». Το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα καταγράφηκε και δισκογραφικά. Το 1978 ηχογράφησε με τον Θόδωρο Παυλίδη τον δίσκο «Μάνα, πατέρα ’κ’ εγνώρτσα», με το ομώνυμο τραγούδι να γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Έγραψε μουσική με δικό του τρόπο, ενώ τραγούδια του ερμήνευσαν ο Στάθης Νικολαΐδης και ο Παυλάκης Καλαϊτζίδης. Ο ίδιος έλεγε στην Άννυ Κωνσταντινίδου: «Ο πατέρας μου έπαιζε λύρα, άκουγα πως έπαιζε και από τότε άρχισα εγώ μόνος μου... Το όνομα Κεμανετζίδης το πήραμε από τον κεμεντζ̌έ…» Απεβίωσε στις 17 Νοεμβρίου 2007, αφήνοντας πίσω του πολύτιμη μουσική κληρονομιά, αλλά και ένα ζωντανό παράδειγμα ήθους, πάθους και αφοσίωσης στην ποντιακή παράδοση.