| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Άμον τη μάνα σον κόσμον ’κ’ έν’, τη μάνας η αγάπη ’κι δι͜αβαίν’ Ατέ χ̌αίρεται, ατέ πονεί ση χαράν, ση λύπην τη παιδί’ Ατέ εξέρ’ μόνον ν’ αγαπά, ν’ αηλί π’ ατένα πονεί αγνά Μάνα, η αγάπη σ’ έν’ αγνόν, δυνατόν κι άμον βουνόν τρανόν Όσοι λέγ’νε εσέν αγαπούν, αγαπούν κι από μακρά τερούν Λόγια λένε όσα επορούν, μετ’ εσέν σον κόσμον ’κ’ εχωρούν Κι όντες ρού͜εις αν πας να ψαλαφάς ντ’ άγνα αγαπούν θα εγροικάς Μάνα, η αγάπη σ’ έν’ αγνόν, δυνατόν κι άμον βουνόν τρανόν Ούτε ο φίλον, ούτε ο συγγενόν, όντες ρού͜εις να τσ̌ού͜ει σε -ν- ο Θεόν Τα συμφέροντα τουν όλ’ τερούν, με τα λόγια μόνον αγαπούν Μόνον η μάνα ντο έχ̌’ θα δί’ ατέ την ψ̌ην ατ’ς αν επορεί Μάνα, η αγάπη σ’ έν’ αγνόν, δυνατόν κι άμον βουνόν τρανόν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγνά | αξιοθαύμαστα, περίεργα | ||
| αγνόν | αλλόκοτο/η, περίεργο/η, σπουδαίο/α, αξιοθαύμαστο/η | ἀγνώς (άγνωστος)<ἀ- + γιγνώσκω | |
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατέ | αυτή | ||
| ατένα | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| δί’ | δίνει | ||
| δι͜αβαίν’ | (για τόπο) περνάει/ώ, διασχίζει/ω, (για χρόνο) περνάει/ώ | διαβαίνω | |
| εγροικάς | καταλαβαίνεις | ||
| έν’ | είναι | ||
| εξέρ’ | ξέρω/ει, γνωρίζω/ει | ||
| επορεί | μπορεί | ||
| επορούν | μπορούν | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| εχωρούν | χωράνε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λέγ’νε | λένε | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ντ’ άγνα | τι περίεργα; τι αλλόκοτα; τι αξιοθαύμαστα; | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| όντες | όταν | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| παιδί’ | παιδιού | ||
| ρού͜εις | πέφτεις, ρίχνεις κτ κάτω | ||
| τερούν | κοιτούν | ||
| τουν | τους | ||
| ψαλαφάς | ζητάς, αιτείσαι | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγνά | αξιοθαύμαστα, περίεργα | ||
| αγνόν | αλλόκοτο/η, περίεργο/η, σπουδαίο/α, αξιοθαύμαστο/η | ἀγνώς (άγνωστος)<ἀ- + γιγνώσκω | |
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ατέ | αυτή | ||
| ατένα | αυτήν | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| δί’ | δίνει | ||
| δι͜αβαίν’ | (για τόπο) περνάει/ώ, διασχίζει/ω, (για χρόνο) περνάει/ώ | διαβαίνω | |
| εγροικάς | καταλαβαίνεις | ||
| έν’ | είναι | ||
| εξέρ’ | ξέρω/ει, γνωρίζω/ει | ||
| επορεί | μπορεί | ||
| επορούν | μπορούν | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| εχωρούν | χωράνε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λέγ’νε | λένε | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ντ’ άγνα | τι περίεργα; τι αλλόκοτα; τι αξιοθαύμαστα; | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| όντες | όταν | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| παιδί’ | παιδιού | ||
| ρού͜εις | πέφτεις, ρίχνεις κτ κάτω | ||
| τερούν | κοιτούν | ||
| τουν | τους | ||
| ψαλαφάς | ζητάς, αιτείσαι | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
