Γιάννης Βασιλειάδης
Γιάννης Βασιλειάδης
28 Ιουλίου 1954
19 Νοεμβρίου 2022Ο Γιάννης Βασιλειάδης γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1954 στα Αλωνάκια Κοζάνης. Γιος του Ισαάκ και της Κυριακής Παπαϊορδανίδου, γνωστός σε πολλούς ως «ο Γιάννες του Χατσ̌ηβασίλογλη» ή απλώς «ο Γιάννες του Ισαάκ», υπήρξε ένας από τους πιο αυθεντικούς εκπροσώπους του ποντιακού πνεύματος. Στιχουργός με βαθιά αγάπη για την παράδοση, άφησε το αποτύπωμά του σε πλήθος δίστιχων, χαρίζοντάς τα απλόχερα σε γνωστούς καλλιτέχνες αλλά και σε νέους που μόλις έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο ποντιακό τραγούδι.
Περισσότερο όμως απ’ όλα, ο Γιάννης υπήρξε μουχαπετλής – μερακλής, αυθεντικός, αστείρευτος αφηγητής και ψυχή του τραπεζιού. Τα καφέ-μπαρ που διατηρούσε κατά καιρούς, πρώτα στα Μετέωρα κι έπειτα στην Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης, έφεραν το όνομα «Τραντέλλενας» και δεν ήταν απλώς μαγαζιά· ήταν σημεία αναφοράς. Εκεί γεννιούνταν και ξαναγεννιούνταν αυθόρμητα μουχαπέτια, νύχτες γεμάτες ποντιακή μουσική, λύρες, τραγούδια και αφηγήσεις από τα παλιά. Εκεί, μέσα από το χαμόγελο και το «Άγιο» του τσιπουράκι, ο Γιάννης υποδεχόταν φίλους, γνώριμους και αγνώστους, προσφέροντας απλόχερα καλοσύνη, χιούμορ και μια κουβέντα καλοσυνάτη για όλους.
Δεν ήταν τυχαίο που για τους δικούς του ανθρώπους ήταν κάτι παραπάνω από φίλος· ήταν οικογένεια, συνοδοιπόρος, η ζεστή παρουσία στο καφενείο του χωριού, ο πρώτος που θα ευχόταν "Ευλοΐαν και καλοχρονίαν" με τα Μωμοέρια, ο πρώτος που θα σήκωνε το ποτήρι για το καλό του χρόνου. Για τους φίλους του, η μορφή του ήταν πάντα συνυφασμένη με τη χαρά της συνάντησης, με την παράδοση που έπαιρνε σάρκα και οστά μέσα από το γέλιο και το τραγούδι.
Έφυγε από τη ζωή στις 19 Νοεμβρίου 2022, όμως για όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, ο Γιάννης Βασιλειάδης δεν θα φύγει ποτέ πραγματικά. Θα είναι πάντα παρών σε κάθε μουχαπέτ, σε κάθε στίχο που μιλά για τις ρίζες και τις μνήμες, σε κάθε "πρώτον ρακίν" που θα σηκώνεται για εκείνον.
Ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος, μια χρυσή καρδιά· ένας Άρχοντας του μουχαπετιού που έζησε όπως αγαπούσε και άφησε πίσω του μια παράδοση ζωντανή, όπως ακριβώς την τίμησε και ο ίδιος.
lyrics
Τραγούδια (20)
- Άνοιξον το παράθυρο σ’ - Τη ψ̌ης ι-μ’ τραωδίας
- Άνοιξον το παράθυρο σ’ - Ας σην Τραπεζούνταν σην Θεσσαλονίκην
- Επλώθεν απέσ’ σο τσ̌αΐρ’ - Τραπεζούντα Νο2
- Επλώθεν απέσ’ σο τσ̌αΐρ’ - Ποντιακό αντάμωμα
- Επλώθεν απέσ’ σο τσ̌αΐρ’ - Μια βραδιά στο «Κορτσόπον»
- Ετσατσοφώτ’σεν - Το γεσιρόπον
- Η καλατσ̌ή σ’ σ̌εκέρι - Από γενεά σε γενεά
- Η καρδία μ’ ανοιχτόν - Με τοι φίλτς ι-μ’ εντάμαν
- Η κεμεντζ̌έ μ’ κι η λαλία μ’ - Το γεσιρόπον
- Η σεβντά - Το γεσιρόπον
- Θ’ αποθάνω ψεματικά - Το γεσιρόπον
- Ο ουρανόν εψήλανεν (Βραστινέτ’κον) - Ο ουρανόν εψήλανεν (Βραστινέτ’κον)
- Σα χρόνι͜α είσαι χάταλον - Απάν’ σο γλυκοχάραμαν
- Σατς - Σατς
- Σκοτία έν’ κι αγρισία - Τη καρδι͜άς ι-μ’ το φυλλάνοιγμαν
- Σο καντάρ’ εγάπ’ ’κ’ εμπαίν’ - Με τοι φίλτς ι-μ’ εντάμαν
- Τα χρονόπα τ’ς καπάνα - Τσ’ εγάπ’ς το μυστικόν
- Το τσιζντανόπο μ’ - Τη καρδι͜άς ι-μ’ το φυλλάνοιγμαν
- Του τσιφινί’ η εβόρα - Το γεσιρόπον
- Τραγωδώ, φέρω χαράν - Έντεχνα Στράτας
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 