Προβολή Τραγουδιού
Επλώθεν απέσ’ σο τσ̌αΐρ’ |
Στιχουργοί: Γιάννης Βασιλειάδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Κώστας Θεοδοσιάδης
Επλώθεν απέσ’ σο τσ̌αΐρ’, ερρούξεν και κοιμάται Έσυρεν το τσ̌ούλ’ σο ποτάμ’, τιδέν πα ’κι φοβάται Εσέβεν σ’ εγκαλιόπο μου, ’κρεμάεν ας ση γούλα μ’ Τ’ απάν’ ατ’ς όλιον έκαιεν, άψιμον έτον, βρούλαν Ο πρόσωπος αγγελικόν, τ’ ομματόπα τ’ς φωτάζ’νε Ας σα χ̌ειλόπα στάζ’ το μέλ’, φιλώ κι εμέν χορτάζ’νε Τ’ αρνί μ’ ελιγοθύμεσεν, σην εγκάλια μ’ ερρούξεν Αρ’ μη κατηγοράτε͜ ατο, τσ̌εχέλκον έν’, ’κ’ εγροίκ’σεν Ν’ αηλί εμέν, ν’ αηλί κι ατέν, ν’ αηλί τοι δύ’ς εντάμαν Τ’ αμαρτίας εμουν πολλά, ’κι σούμες μ’ έναν τάμαν
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
αμαρτίας | (ον.πληθ., τα) αμαρτίες | ||
απάν’ | πάνω | ||
απέσ’ | μέσα | ||
ατέν | αυτήν | ||
ατ’ς | αυτής, της | ||
άψιμον | φωτιά | ||
βρούλαν | φλόγα | brûler | |
γούλα | λαιμός | gula | |
δύ’ς | δύο | ||
εγκάλια | αγκαλιά | ||
εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
εγροίκ’σεν | κατάλαβε | ||
έκαιεν | έκαιγε | ||
ελιγοθύμεσεν | λιποθύμησε | ||
εμουν | μας | ||
έν’ | είναι | ||
εντάμαν | μαζί | ||
επλώθεν | απλώθηκε | ||
ερρούξεν | έπεσε | ||
εσέβεν | μπήκε | ||
έσυρεν | έσυρε, τράβηξε, έριξε | ||
έτον | ήταν | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
’κρεμάεν | (εκρεμάεν) κρεμάστηκε | ||
μέλ’ | μέλι | ||
ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
ομματόπα | ματάκια | ||
πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
ποτάμ’ | ποτάμι | ||
πρόσωπος | πρόσωπο | ||
σούμες | σωνόμαστε | ||
τιδέν | τίποτα | ||
τοι | τους/τις | ||
τσ̌αΐρ’ | λιβάδι | çayır | |
τσ̌εχέλκον | άπειρο, ανώριμο, άβγαλτο | cehil/cehl | |
τσ̌ούλ’ | λινάτσα, (συνεκδοχικά) φτηνό ή παλιό στρωσίδι, κουρέλι | çul/cūl | |
φωτάζ’νε | φωτίζουν, λάμπουν | ||
χ̌ειλόπα | χειλάκια | ||
χορτάζ’νε | χορτάζουν |