Η καρδία μ’ ανοιχτόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δήμητρα Παπαγερίδου, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Ο ήλιον, τ’ άστρα, ο φέγγον
καρφωμέν’ σον ουρανόν
Και σ’ εμάς αναμεσά
έρ’ται η σεβτι͜ά ριζών’

Η καρδία μ’ ανοιχτόν
έρ’ται κάποτε κλειδών’
Σα χ̌είλι͜α σ’ το ανοιγάρ’
έλα, πέει με είσαι τ’ εμόν

Και -ν- εσέν εγώ τερώ
κι αποπέσ’ ι-μ’ ερωτώ
Η καρδία σ’ μάλαμαν
ατό έν’ πασ̌τάν τ’ εμόν

Θέλ’ καρδίαν, θέλ’ ακίλ’
η σεβτά για να κρατεί
Και ατού αναμεσά
έναν ψέμα ’κ’ εχωρεί

’Κι τερώ τ’ ομματόπα σ’,
ίλιαμ και τα χ̌ειλόπα σ’
Στοχ̌εύω σο ταπιέτ’,
ζυάζω τ’ ακιλόπα σ’

Τραγωδώ, λέω, γελώ
λέγ’νε «έχ̌’ τρανόν χαράν»
Έι! Ρίζα μ’, ατείν’ ’κι ’ξέρ’νε
τη σεβτι͜άς τα τερτόπα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ακίλ’	μυαλό	akıl/ʿaḳl
ακιλόπα	μυαλό	akıl/ʿaḳl + -όπα (υποκορ. πληθ.)
αναμεσά	ανάμεσα
ανοιγάρ’	κλειδί
αποπέσ’	από μέσα
ατείν’	αυτοί
ατού	εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση)
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έρ’ται	έρχεται
ερωτώ	ρωτάω
έχ̌’	έχει
εχωρεί	χωράει
ζυάζω	ζυγίζω
ίλιαμ	προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά	illa/illā
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρατεί	κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει
λέγ’νε	λένε
μάλαμαν	ο χρυσός
’ξέρ’νε	(εξέρ’νε) ξέρουν, γνωρίζουν
ομματόπα	ματάκια
πασ̌τάν	ολωσδιόλου, εντελώς	baştan
πέει	(προστ.) πες
ριζών’	ριζώνει
σεβτά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σεβτι͜ά	έρωτας	sevda/sevdā
σεβτι͜άς	αγάπης, έρωτα	sevda/sevdā
στοχ̌εύω	παρατηρώ, προσέχω, επισημαίνω
ταπιέτ’	συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου	tabiat/ṭabīʿat
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τερώ	κοιτώ
τραγωδώ	τραγουδάω
φέγγον	φεγγάρι
χ̌ειλόπα	χειλάκια