Προβολή Τραγουδιού
Η καρδία μ’ ανοιχτόν |
Στιχουργοί: Γιάννης Βασιλειάδης
Συνθέτες: Μπάμπης Κεμανετζίδης
Καλλιτέχνες: Δήμητρα Παπαγερίδου, Μπάμπης Κεμανετζίδης
Ο ήλιον, τ’ άστρα, ο φέγγον καρφωμέν’ σον ουρανόν Και σ’ εμάς αναμεσά έρ’ται η σεβτι͜ά ριζών’ Η καρδία μ’ ανοιχτόν έρ’ται κάποτε κλειδών’ Σα χ̌είλι͜α σ’ το ανοιγάρ’ έλα, πέει με είσαι τ’ εμόν Και -ν- εσέν εγώ τερώ κι αποπέσ’ ι-μ’ ερωτώ Η καρδία σ’ μάλαμαν ατό έν’ πασ̌τάν τ’ εμόν Θέλ’ καρδίαν, θέλ’ ακίλ’ η σεβτά για να κρατεί Και ατού αναμεσά έναν ψέμα ’κ’ εχωρεί ’Κι τερώ τ’ ομματόπα σ’, ίλιαμ και τα χ̌ειλόπα σ’ Στοχ̌εύω σο ταπιέτ’, ζυάζω τ’ ακιλόπα σ’ Τραγωδώ, λέω, γελώ λέγ’νε «έχ̌’ τρανόν χαράν» Έι! Ρίζα μ’, ατείν’ ’κι ’ξέρ’νε τη σεβτι͜άς τα τερτόπα
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ακίλ’ | μυαλό | akıl/ʿaḳl | |
ακιλόπα | μυαλό | akıl/ʿaḳl + -όπα (υποκορ. πληθ.) | |
αναμεσά | ανάμεσα | ||
ανοιγάρ’ | κλειδί | ||
αποπέσ’ | από μέσα | ||
ατείν’ | αυτοί | ||
ατού | εκεί (σε τόπο ή σημείο που βρίσκεται σε κάποιο απόσταση) | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
έν’ | είναι | ||
έρ’ται | έρχεται | ||
ερωτώ | ρωτάω | ||
έχ̌’ | έχει | ||
εχωρεί | χωράει | ||
ζυάζω | ζυγίζω | ||
ίλιαμ | προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά | illa/illā | |
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κρατεί | κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει | ||
λέγ’νε | λένε | ||
μάλαμαν | ο χρυσός | ||
’ξέρ’νε | (εξέρ’νε) ξέρουν, γνωρίζουν | ||
ομματόπα | ματάκια | ||
πασ̌τάν | ολωσδιόλου, εντελώς | baştan | |
πέει | (προστ.) πες | ||
ριζών’ | ριζώνει | ||
σεβτά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
σεβτι͜ά | έρωτας | sevda/sevdā | |
σεβτι͜άς | αγάπης, έρωτα | sevda/sevdā | |
στοχ̌εύω | παρατηρώ, προσέχω, επισημαίνω | ||
ταπιέτ’ | συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου | tabiat/ṭabīʿat | |
τερτόπα | (υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες | dert | |
τερώ | κοιτώ | ||
τραγωδώ | τραγουδάω | ||
φέγγον | φεγγάρι | ||
χ̌ειλόπα | χειλάκια |