Ορθοδοξία

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Στάθης Νικολαΐδης, Χρήστος Χρυσανθόπουλος

expand_content

Σιδέρ’τα, μίσος, χημικά
και παρουτί’ φωτία
Σ̌κεπάζ’νε τα Βαλκάνια
και την Μακεδονίαν

Σ’ ομμάτ’ εσέγκαν Έλληνες,
Σέρβους κι Ορθοδοξία
κι εμείς που εποίκαμ’ ατ’ς ανθρώπ’ς
’κι δίν’νε μας αξίαν

Ση άνοιξης τα χώματα
θάφκουντανε παιδία
Κρύος χειμώνας καπατεύ’
των ζωντανών τα ψ̌ήα

Τρανέ τη κόσμε κι εύκαιρε,
’κι λογαρι͜άεις κανέναν
Άμαν βάλον παντοτινά
σου νου σ’ βαθέα έναν:

Ανθρώπ’ π’ ευτάν’ ορθά σταυρόν,
ορθά ζουν κι αποθάν’νε
κι ανθρώπ’ π’ ευτάν’ ζεβρά̤ σταυρόν
’κ’ εξέρ’νε πού κέσ’ πάνε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμαν	αλλά	ama/ammā
ανθρώπ’	άνθρωποι
ανθρώπ’ς	ανθρώπους
αποθάν’νε	πεθαίνουν
ατ’ς	αυτής, της
βαθέα	βαθιά
βάλον	(προστ.) βάλε
δίν’νε	δίνουν
εξέρ’νε	ξέρουν, ήξερε
εποίκαμ’	κάναμε, φτιάξαμε	ποιέω-ῶ
εσέγκαν	μπήκαν
εύκαιρε	ανόητε, χαζέ
ευτάν’	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
ζεβρά̤	αριστερά
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καπατεύ’	σκεπάζει, καλύπτει, κλείνει κπ/κτ σε κτ	kapatmak
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρύος	κρύο, ψύχος
λογαρι͜άεις	λογαριάζεις, υπολογίζεις
ομμάτ’	μάτι
παιδία	παιδιά
παρουτί’	μπαρουτιού	barut/bārūd
σιδέρ’τα	σίδερα
σ̌κεπάζ’νε	σκεπάζουν
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα