Το ορφανόν

Προβολή Τραγουδιού

Εγώ μικρός όντες έμ’νε
ας σον κύρ’ ορφανίγ̆α
Ατώρα -ν- ας σ’ ετράνυνα
’ς σα τέρτα̤ -ν- εκρεμίγ̆α

Εγώ καμίαν ’κι γελώ
και πάντα αναστενάζω
’Κ’ επόρεσα και -ν- ο καρίπ’ς
τον κόσμον να χορτάζω

Εγώ είμαι εκείνο το πουλίν
το παραπονεμένον
ντο χτίζω την φωλίτσα μου
σε δέντρο μαραμένον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σον	απ’ τον	ασό σον (από τον)
ατώρα	τώρα
έμ’νε	ήμουν
επόρεσα	μπόρεσα
ετράνυνα	μεγάλωσα, ανέθρεψα	τρανόω-ῶ
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
καρίπ’ς	ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους	garip/ġarīb
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κύρ’	πατέρα
όντες	όταν
’ς	(ας) από
τέρτα̤	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
χορτάζω	χορταίνω