Προβολή Τραγουδιού
Απάν’ και σα ξημερώματα |

Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παναγιώτης Ασλανίδης
Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Ασλανίδης
Απάν’ [και] σα ξημερώματα τ’ αρνόπο μ’ εγεννέθεν [Εχ!] κι ούλια τα χάρεις [ψ̌ήκα μ’] τη Θεού [Εχ!] ατό [και/ξαν] πώς εχαρέθεν;¹ [Εχ! Και -ν-] Απάν’ σα ξημερώματα, [Εχ!] και σα πετεινολάλια [Εχ!] ’κ’ επόρεσα [ψ̌η μ’] ν’ εγνέφιζα, γλυκύν έτον η εγκάλια Ας έτον να μη εμέρωνε, πουλί μ’, ατό το βράδον [Εχ!] Θα φεύ’ς και ντο θα ’ίνουμαι, [Εχ!] γιαβρόπο μ’, [και -ν-] εγώ ο μαύρον;
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
απάν’ | πάνω | ||
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
βράδον | βράδυ | ||
γιαβρόπο | μωράκι, μικρούλι, παιδάκι | yavru + -όπον | |
γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
εγεννέθεν | γεννήθηκε | ||
εγκάλια | αγκαλιά | ||
εγνέφιζα | ξυπνούσα | ||
εμέρωνε | ξημέρωνε | ||
επόρεσα | μπόρεσα | ||
έτον | ήταν | ||
εχαρέθεν | προικίστηκε | ||
’ίνουμαι | γίνομαι | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
ξαν | πάλι, ξανά | ||
ούλια | όλα | ||
φεύ’ς | φεύγεις | ||
χάρεις | χαρίσματα | ||
ψ̌η | ψυχή | ||
ψ̌ήκα | ψυχούλα |
¹ Στην επανάληψη προφανώς εκ παραδρομής ακούγεται να λέει «’κ’ εχαρέθεν»