Θεέ μ’, να δί’ς υπομονήν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Σταυρούλα Στεφανίδου

Θεέ μ’, να δί’ς υπομονήν 
[Όι, όι! υπομονήν!
Βάι! Ν’ αηλί ατέν!]
και Παναΐα θάρρος
[Όι, ούι, αμάν, αμάν/
όι, όι, όι, όι!]
σ’ ατέν την μάναν που πονεί
[Όι, όι! νε που πονεί!
Βάι! Ν’ αηλί ατέν!]
μη παίρ’ α̤τεν ο Χάρος
[Όι, ούι, αμάν, αμάν/
όι, όι, όι, όι!]

Ατέ, ατόν π’ εγεννέσεν
[Όι, όι! π’ εγέννεσεν
Βάι! Ν’ αηλί ατέν!]
’κι θέλ’ α̤τεν για μάνα
[Όι, ούι, αμάν, αμάν/
όι, όι, όι, όι!]
Σ’ αβούτ’ τον κόσμον καλλίον
[όι, όι! ναι καλλίον
Βάι! Ν’ αηλί ατέν!]
να μη ’ίνουτον μάνα
[Όι, ούι, αμάν, αμάν/
όι, όι, όι, όι!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβούτ’	αυτό/ή, αυτοί/ές/ά
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ατέ	αυτή
ατέν	αυτήν
α̤τεν	αυτήν
δί’ς	δίνεις
εγέννεσεν	γέννησε
’ίνουτον	γινόταν
καλλίον	(επίθ.) καλύτερο, (επίρ.) καλύτερα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
παίρ’	παίρνω/ει
Παναΐα	Παναγιά