Προβολή Τραγουδιού
Τ’ ορφανόν σα ξένα |

Στιχουργοί: Τάκης Παπαδόπουλος
Συνθέτες: Κωστίκας Κωνσταντινίδης
Καλλιτέχνες: Κωστίκας Κωνσταντινίδης, Τάκης Παπαδόπουλος
Σ’ έρημα τα ξένα, τα καταραμένα, κλαίω για τ’ αρνόπο μ’ το μελαχρινόν [το μελαχρινόν] Λύεται το ψ̌όπο μ’, πονεί το καρδόπο μ’ και ατέ εμέναν θα θανατών’ Σα ξένα γυρίζω, για τ’ ατέν νουνίζω και ατέ μετ’ ούλτς λέει και γελά [βάι! και γελά] Κι εγώ πονεμένος και πάντα κλαμένος, ’κχ̌ύνω τα δα̤κρόπα μ’ τα πικρά Πικρά δά̤κρα ’κχ̌ύνω και ψυχομαχ̌ύνω, έρθεν και ο Χάρον ο άπονον [ο άπονον] Θα δίγω το ψ̌όπο μ’ και σο ξένον τόπον κανείς ’κ’ έν’ να κλαίει με -ν- τ’ ορφανόν
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άπονον | άπονο/η | ||
αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
ατέ | αυτή | ||
ατέν | αυτήν | ||
δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
δίγω | δίνω | ||
έν’ | είναι | ||
έρθεν | ήρθε | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καρδόπο | καρδούλα | ||
’κχ̌ύνω | εκχύνω, χύνω, εκβάλλω | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
λύεται | λιώνει | ||
μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
νουνίζω | σκέφτομαι | ||
ούλτς | όλους | ||
ψ̌όπο | ψυχούλα | ||
ψυχομαχ̌ύνω | ψυχομαχώ, χαροπαλεύω |