Την πατρίδα μ’ έχασα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Σταύρος Αβράμογλου, Χρήστος Καλιοντζίδης

Την πατρίδα μ’ έκαψαν,
έκλαψα κι επόνεσα!
Λύουμαι κι αροθυμώ 
[Όι, όι! Όι, όι!]
Ν’ ανασπάλω ’κ’ επορώ!

Μίαν κι άλλο ση ζωή μ’,
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’
νερόπον ας έπινα 
[Όι, όι! Όι, όι!]
και τ’ ομμάτι͜α μ’ έπλυνα

Τα ταφία μ’ έχασα,
ντ’ έθαψα ’κ’ ενέσπαλα!
Τ’ εμετέρτς αναστορώ 
[Όι, όι! Όι, όι!]
και σο ψ̌όπο μ’ κουβαλώ!

Μίαν κι άλλο ση ζωή μ’,
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’
νερόπον ας έπινα 
[Όι, όι! Όι, όι!]
και τ’ ομμάτι͜α μ’ έπλυνα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλω	ξεχάσω
αναστορώ	θυμάμαι, αναπολώ
αροθυμώ	νοσταλγώ
εμετέρτς	ημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους)	ἡμέτερος
ενέσπαλα	ξέχασα
επορώ	μπορώ
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λύουμαι	λιώνω
μίαν	μια φορά
μίαν κι άλλο	άλλη μια φορά
νερόπον	νεράκι
ομμάτι͜α	μάτια
πεγάδι	βρύση
ταφία	τάφοι, το νεκροταφείο
ψ̌όπο	ψυχούλα