Προβολή Τραγουδιού
Θόδωρε, ας σο θάνατο σ’ |

Στιχουργοί: Λάμπης Παυλίδης, Σάββας Λαζαρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Λάμπης Παυλίδης, Σάββας Λαζαρίδης
Του Πόντου ο σταυραετόν και τη χαράς ο δρόμον Ορφάντσες όλεν τον λαόν κι εφέκες μας τον πόνον Θόδωρε μ’, ας σο θάνατο σ’, τ’ ημ’σόν η γη εσ̌κίεν Ο ήλιον πα όσον έκλαψεν το φως -ν- ατ’ πα εβζήεν ♫ Θόδωρε μ’, ας σο θάνατο σ’, τ’ ημ’σόν η γη εσ̌κίεν Ο ήλιον πα όσον έκλαψεν το φως -ν- ατ’ πα εβζήεν Ν’ αηλί εσέν, πουλίκα μου, κοτσ̌ά αΐκον παλληκάρι! Ολίγα τα χρονόπα σου, νε ψ̌ήκα μ’, νε στουλάρι μ’ Αρ’ έφυες πασ̌άκα μου, ’φέκες με μαναχόν -ι Ατό τ’ εσόν η καμονή εμέν θα θανατώνει Τη Λαχανά τα ραχ̌ία κλαίνε, μοιρολογούνε Πάντα θα αναμέν’νε σε, εσέν θ’ αναστορούνε Θόδωρε μ’, και -ν- η λαλία σ’ γλυκύν άμον το μέλι Και τη Σαββέλη η κεμεντζ̌έ σ’ εσέν πουλί μ’, κερέ -νι
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
αΐκον | τέτοιο/α | ||
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
αναμέν’νε | περιμένουν, αναμένουν | ||
αναστορούνε | θυμούνται, αναπολούν | ||
γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
εβζήεν | έσβησε | ||
εσ̌κίεν | σκίστηκε | ||
εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
εφέκες | άφησες | ||
έφυες | έφυγες | ||
ημ’σόν | μισό/η | ||
καμονή | καημός | ||
κεμεντζ̌έ | λύρα | kemençe/kemānçe | |
κερέ | ταιριαστός/ή/ό | göre | |
κοτσ̌ά | πολύ μεγάλο, τεράστιο | koca | |
λαλία | λαλιά, φωνή | ||
μαναχόν | (έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά | ||
ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
όλεν | όλη/ο, ολόκληρη/ο | ||
ορφάντσες | άφησες ορφανό | ||
πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
στουλάρι | στύλος που βαστάζει την στέγη οικίας, μτφ. στήριγμα | ||
’φέκες | (εφέκες) άφησες | ||
χρονόπα | χρονάκια | ||
ψ̌ήκα | ψυχούλα |