Προβολή Τραγουδιού

Ανάθεμα τοι μαραγκούς/Χριστέ μ’ όλια καλά ’ποίκες

Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης, Παραδοσιακό

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Σοφία Αμαραντίδου

Ανάθεμα τοι μαραγκούς
που χτίζ’νε τα καράβι͜α
Ξενιτεύ’νε οι νιόπαντροι
και κλαίγ’νε τα νυφάδι͜α

Μάρτη κινούν τα κάτεργα
κι Απρίλη τα καράβι͜α
Τ’ έρημον τον Καλομηνάν
κινούν τα παλληκάρι͜α

Κινά τη μάνα μ’ ο γαμπρόν,
ο γιον τη πεθεράς ι-μ’
-Ξένε μ’, θα πας σην ξενιτει͜άν,
πόσα χρόνι͜α θα ’φτάς -ι;

-Δύο να στέκω είν’ πολλά
κι ολίγον έναν μόνον
Εγάπ’, ας σο χατίρι σου
θα στέκω ενάμ’σ’ χρόνον

Χριστέ μ’, όλια καλά ’ποίκες
’κ’ εποίκες τρία κι άλλα
’ποίκες τον ουρανόν ψηλά
’κ’ εφτάν’ εκεί η σκάλα

’Ποίκες την θάλασσαν πλατύν
και γεφύρι͜α ’κι στέκ’νε
’ποίκες την ξενιτει͜άν μακρά
λαλι͜άν νέ πάει, νέ έρ’ται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
εγάπ’	αγάπη
είν’	είναι (για πληθ.)
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
έρ’ται	έρχεται
εφτάν’	φτάνει
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κλαίγ’νε	κλαίνε
μακρά	(επιρρ.) μακριά, απομακρυσμένα
νέ	ούτε	ne
νυφάδι͜α	νύφες
όλια	όλα
’ποίκες	(εποίκες) έκανες, έφτιαξες
πολλά	πολλά (επίθ.), πολύ (επίρ.)
σκάλα	ο κάβαλος του παντελονιού
στέκ’νε	στέκουν
τοι	τους/τις
’φτάς	(ευτάς) κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
χατίρι	χάρη, σεβασμός, υπόληψη	hatır/ḫāṭir
χτίζ’νε	χτίζουν