Προβολή Τραγουδιού
Την πατρίδα μ’ έχασα |
Στιχουργοί: Χρήστος Αντωνιάδης
Συνθέτες: Bahattin Çamurali
Καλλιτέχνες: Εύα Μαντά, Μπάμπης Κεμανετζίδης
Την πατρίδα μ’ έχασα, έκλαψα κι επόνεσα! Λύουμαι κι αροθυμώ [όι, όι! όι, όι!] Ν’ ανασπάλω ’κ’ επορώ! Μίαν κι άλλο ση ζωή μ’, ’ς σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ νερόπον ας έπινα [όι, όι! όι, όι!] και τ’ ομμάτι͜α μ’ έπλυνα Τα ταφία μ’ έχασα, ντ’ έθαψα ’κ’ ενέσπαλα! Τ’ εμετέρτς αναστορώ [όι, όι! όι, όι!] και σο ψ̌όπο μ’ κουβαλώ! Μίαν κι άλλο ση ζωή μ’, ’ς σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ νερόπον ας έπινα [όι, όι! όι, όι!] και τ’ ομμάτι͜α μ’ έπλυνα
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ανασπάλω | ξεχάσω | ||
αναστορώ | θυμάμαι, αναπολώ | ||
αροθυμώ | νοσταλγώ | ||
εμετέρτς | ημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους) | ἡμέτερος | |
ενέσπαλα | ξέχασα | ||
επορώ | μπορώ | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
λύουμαι | λιώνω | ||
μίαν | μια φορά | ||
μίαν κι άλλο | άλλη μια φορά | ||
νερόπον | νεράκι | ||
ομμάτι͜α | μάτια | ||
πεγάδι | βρύση | ||
’ς | (ας) από | ||
ταφία | τάφοι, το νεκροταφείο | ||
ψ̌όπο | ψυχούλα |