Πουλόπο μ’, όθεν πορπατείς

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Λευτέρης Ραφαηλίδης, Μπάμπης Ραφαηλίδης

Πουλόπο μ’, όθεν πορπατείς
τα τσ̌ιτσ̌εκόπα ανθίζ’νε
Τα μελεσσίδι͜α έρχουνταν
γλυκέα να μυρίζ’νε

Ελέπ’ ατα κι εγώ ο γιοσμάς,
το παλληκάρ’ ζελεύω
Να έμ’νε μικρόν μελεσσίδ’
απάν’ ι-σ’ να κονεύω

Σο όρωμα μ’ ελέπω σε
και κλαίγω για τ’ εσένα
Νύχταν ημέραν καίγουμαι,
μάνα, ν’ αηλί εμέναν!

Για τ’ εσέν τυρα̤ννίγουμαι,
αρνί μ’, ατόσα χρόνι͜α
Πέει με το «ναι» κι ας χάν’ντανε
τη καρδι͜άς ι-μ’ τα πόνι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ανθίζ’νε	ανθίζουν
απάν’	πάνω
ατα	αυτά
γιοσμάς	κομψός, λεβέντης νέος	yosma
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
ελέπω	βλέπω
έμ’νε	ήμουν
έρχουνταν	έρχονται
ζελεύω	ζηλεύω
καίγουμαι	καίομαι
κονεύω	εγκαθίσταμαι, φωλιάζω, προσγειώνομαι (επί πτηνών)	konmak
μελεσσίδ’	μέλισσα
μελεσσίδι͜α	μέλισσες
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όρωμα	όνειρο
πέει	(προστ.) πες
πόνι͜α	πόνοι
πορπατείς	περπατάς
πουλόπο	πουλάκι
τσ̌ιτσ̌εκόπα	λουλουδάκια	çiçek
τυρα̤ννίγουμαι	τυραννιέμαι, ταλαιπωρούμαι
χάν’ντανε	χάνονται, διώχνονται