Προβολή Τραγουδιού
Τα παιδικά τα όνειρα |
Παραδοσιακά με την Βέφα ΜιχαηλίδουΣτιχουργοί: Αικατερίνη Παπαδοπούλου
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Βέφα Μιχαηλίδου, Παναγιώτης Ασλανίδης
Τα παιδικά τα όνειρα, όνειρα θ’ απομέν’νε Θυμούμαι τα νεότητα μ’ κι άμον φωτίαν καίνε Αναστορώ παιδίν έμ’νε και όνειρα¹ εποίν’να Ας έτον να εκλώσκουσαν οπίσ’ τα χρόνα̤ εκείνα Αναστορώ κι έναν γεράν παμπάλαιον ματούται Πονεί, ματών’ και φαρμακών’, έρ’ται κι ανανεούται Ετέρεσα και σο τουβάρ’ ένα φωτογραφίαν Και έτρεξαν τα δα̤κρόπα μ’ κι έκαψαν την καρδία μ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αναστορώ | θυμάμαι, αναπολώ | ||
| απομέν’νε | απομένουν | ||
| γεράν | πληγή, τραύμα | yara | |
| δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| εκλώσκουσαν | γυρνούσαν, επέστρεφαν | ||
| έμ’νε | ήμουν | ||
| εποίν’να | έκανα, έφτιαχνα | ποιέω-ῶ | |
| έρ’ται | έρχεται | ||
| ετέρεσα | κοίταξα | ||
| έτον | ήταν | ||
| θυμούμαι | θυμάμαι | ||
| ματούται | ματώνει | ||
| ματών’ | ματώνει | ||
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| τουβάρ’ | ντουβάρι, τοίχος | duvar/dīvār | |
| χρόνα̤ | χρόνια |
¹ Ορθ. η χρήση του «ονέρ’τα»
