Προβολή Τραγουδιού
Εσύ π’ έπλασες τον κόσμον |
Στιχουργοί: Χρήστος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Χαράλαμπος Παρχαρίδης, Χρήστος Παρχαρίδης
Εσύ π’ έπλασες τον κόσμον, την γην μ’ άνθη -ν- εστόλτσες Σ’ όλια -ν- εδώκες τη χαράν, σ’ εμέν καικά εχώρτσες Και ντ’ έπαθες, πουλόπο μο’, και -ν- έχασες την υεία σ’; Βράδον πρωίν η μανίκα σ’ ’πογλουπίζ’ τα μαλλία τ’ς Εχάθεν ας σον πρόσωπο μ’, αρνί μ’, ντ’ είχα το γέλος Λισάφ’, για φέρον το σ̌κοινίν! Έρθεν τ’ εμόν το τέλος Λισάφ’, ’παρ’ κι έλα το σ̌κοινίν! Έρθεν τ’ εμόν το τέλος
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
βράδον | βράδυ | ||
γέλος | γέλιο, περίγελος | ||
εδώκες | έδωσες | ||
εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
έρθεν | ήρθε | ||
εστόλτσες | στόλισες | ||
εχάθεν | χάθηκε | ||
εχώρτσες | χώρισες, ξεχώρισες, ξεδιάλεξες | ||
καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
μανίκα | μανούλα | ||
όλια | όλα | ||
’πογλουπίζ’ | (απογλουπίζ’) ξεφλουδίζει | ||
πουλόπο | πουλάκι | ||
υεία | υγεία | ||
φέρον | (προστ.) φέρε |