Προβολή Τραγουδιού
Μακρύν/Η νύχτα ’κι αγαπίεται |
Ποίον έν’ η πατρίδα μ’;Στιχουργοί: Παραδοσιακό, Χρήστος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Χαράλαμπος Παρχαρίδης, Χρήστος Παρχαρίδης
Καπίκεϊν και Λίβερα σον κώδικα γραμμένα και -ν- αρ’ τ’ άλλα τα περίχωρα πιτίν-πιτίν χαμένα Χατζ̌άβερα και Κοσπιδή σην Έντιμα το πέραν Μικρό χωρίον το Καρρά, πατρίδα του πατέρα μ’ ♫ Η νύχτα ’κι αγαπίεται, ο φέγγον ’κι μερούται Αρ’ σο ηλιοβασίλεμαν, εγάπ’ σ’ σην ψ̌η μ’ καρφούται Αρνί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα κι ατά τα ψ̌ήα σ’ τ’ άσπρα Ευτάγ’νε με πετώ, πάω ταράγουμαι με τ’ άστρα Έλα να ποδεδίζω σε, μίαν και αλλομίαν! Τρανόν κουβάρ’ ετυλίεν σ’ έρημον την καρδία μ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγαπίεται | αγαπιέται | ||
| αλλομίαν | άλλη μια φορά | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ατά | αυτά | ||
| εγάπ’ | αγάπη | ||
| έμορφα | όμορφα | ||
| ετυλίεν | τυλίχθηκε | ||
| ευτάγ’νε | κάνουν, φτιάχνουν | εὐθειάζω | |
| καρφούται | καρφώνεται | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μίαν | μια φορά | ||
| να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| πιτίν | εντελώς, πλήρως | bütün | |
| πιτίν-πιτίν | εντελώς, ολοσχερώς, για τα καλά | bütün bütün | |
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| ταράγουμαι | αναμιγνύομαι, ανακατεύομαι, μπλέκομαι | ||
| φέγγον | φεγγάρι | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
