Απρίλτς κι ο Μάρτ’ς όντες χιονίζ’

Προβολή Τραγουδιού

expand_content

Απρίλτς κι ο Μάρτ’ς όντες χ̌ι͜ονίζ’
και τ’ άνθι͜α ρούζ’νε απ’ έναν
Άμον τσ’ εγάπ’ς την εγκάλιαν
’κι σκουντουλίζ’ κανέναν

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον
χαμούφταν γινωμένον
Όλια τα πόρτας ανοιχτά
τ’ εσόν έν’ κλειδωμένον

Και με τα τραγωδίας ι-μ’
εσέναν σ̌ολι͜ατεύω
Και με τα φυλλοκάρδι͜α μου
τη σεβτά σ’ τονι͜ατεύω

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον
χαμούφταν γινωμένον
Όλια τα πόρτας ανοιχτά
τ’ εσόν έν’ κλειδωμένον

Αρνόπο μ’, πώς θα ξημερών’
αν ’κ’ έρ’ται η σκοτία;
Αν έν’ η σεβτά σ’ κοφτερόν,
μαχ̌αίρ’ η μαναχ̌ία

Τ’ εμόν λαλαχ̌εμένον
χαμούφταν γινωμένον
Όλια τα πόρτας ανοιχτά
τ’ εσόν έν’ κλειδωμένον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άνθι͜α	άνθη
Απρίλτς	Απρίλιος
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
γινωμένον	γινωμένο, ώριμο
εγάπ’ς	αγάπης
εγκάλιαν	(αιτ.) αγκαλιά
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έρ’ται	έρχεται
εσόν	δικός/ή/ό σου
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλαχ̌εμένον	χαΐδεμένο, παραχαϊδεμένο
μαναχ̌ία	μοναξιά
Μάρτ’ς	ο μήνας Μάρτιος
μαχ̌αίρ’	μαχαίρι
όλια	όλα
όντες	όταν
πόρτας	(ονομ.πληθ.) πόρτες	porta
ρούζ’νε	πέφτουν
σεβτά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σκοτία	σκοτάδι
σκουντουλίζ’	ευωδιάζει, μοσχοβολάει
σ̌ολι͜ατεύω	δίνω χαρά, ψυχαγωγώ, μτφ. ζωντανεύω	şenlenmek
τονι͜ατεύω	διακοσμώ, στολίζω, (για τραπέζι) στρώνω μεγαλοπρεπώς, καλλωπίζω	donatmak
τραγωδίας	τραγούδια
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
φυλλοκάρδι͜α	τα φύλλα της καρδιάς
χ̌ι͜ονίζ’	χιονίζει
χαμούφταν	αγριοφράουλα