Ζελεύω τηνάν αγαπάς

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Παρηγορίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Ζελεύω τηνάν αγαπάς
και τηνάν έ͜εις σο νου σ’ -ις
Για τηνάν ’ίνεσαι γουρπάν’
και χαλάντς το ναμούσι σ’

Μόνον το φίλεμα μ’ ιεύ’,
πουλί μ’, σ’ εσά τα χ̌είλι͜α
Όντες τερώ σε χάν’ντανε
τη ψ̌ης ι-μ’ τα κορδύλι͜α
 
Ο ήλιον όντες βασιλεύ’
σ’ εγκαλιόπο μ’ να φέρ’ -τ- σε
Αλλού κέσ’ μη βραδι͜άσ̌κεσαι,
το ψ̌όπο μ’ αναμέν’ -τ- σε
 
Ας σα δάκρυ͜α μ’ φουρκίουμαι
κι εσύ ’κι απλώντς το χ̌έρι σ’
Σα υστερνά θα εγροικάς
ντο δί’ς με και ντο παίρεις

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναμέν’	περιμένει
απλώντς	απλώνεις
ας σα	απ’ τα	ασό σα (από τα)
βραδι͜άσ̌κεσαι	βραδιάζεσαι, νυχτώνεσαι, σε βρίσκει η νύχτα πριν προλάβεις να φτάσεις κάπου ή να κάνεις κάτι
γουρπάν’	θυσία	kurban/ḳurbān
δί’ς	δίνεις
έ͜εις	έχεις
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εγροικάς	καταλαβαίνεις
εσά	δικά σου/σας
ζελεύω	ζηλεύω
ιεύ’	ταιριάζει	uymak
’ίνεσαι	γίνεσαι
κέσ’	προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορδύλι͜α	κόμποι, (αιτ.) κόμπους	κορδύλη (=ρόπαλο, εξόγκωμα)
ναμούσι	τιμή, υπόληψη, εντιμότητα	namus/nāmūs<νόμος
όντες	όταν
τερώ	κοιτώ
τηνάν	αυτόν/ην που
υστερνά	κατοπινά, τελευταία
φέρ’	φέρνω/ει
φίλεμα	φιλί
φουρκίουμαι	πνίγομαι
χαλάντς	χαλάς, καταστρέφεις
χάν’ντανε	χάνονται, διώχνονται
ψ̌ης	ψυχής
ψ̌όπο	ψυχούλα