Αούτα τα βασίλεια

Προβολή Τραγουδιού

Ψυχής κατάθεση | Τραπεζούντα παντέμορφον

Καλλιτέχνες: Χαράλαμπος Παρχαρίδης, Χρήστος Παρχαρίδης

Αούτα τα βασιλεία
να είν’ αφορισμένα
Χωρίζ’νε μάναν και παιδίν
κι όλια τ’ αγαπημένα

Ν’ αηλί εσέναν, Πάρχαρε,
το χάλ’ ντ’ εκατεστάθες
Πόσα ραχ̌ία/ραχ̌όπα έσ̌κισες,
εσύ πουθέν ’κ’ εστάθες!

Σην ξενιτείαν τ’ έρημον
η μέρα ξάι ’κ’ έχ̌’ φως -ι
Παράδες πα να έ͜εις πολλά
πάντα είσαι -ν- εφτωχός -ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
αούτα	αυτά
έ͜εις	έχεις
είν’	(για πληθ.) είναι
εκατεστάθες	κατάντησες, περιήλθες
εστάθες	στάθηκες
εφτωχός	φτωχός
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ξάι	καθόλου
όλια	όλα
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παράδες	λεφτά, χρήματα	para/pāre
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουθέν	πουθενά
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
ραχ̌όπα	ραχούλες, βουνά
χάλ’	χάλι, κατάντια	hal/ḥall
χωρίζ’νε	χωρίζουν, ξεδιαλέγουν