Δύο είν’ τα κορτσόπα/Τ’ ολόμαυρα τ’ ομμάτι͜α σ’

Δύο είναι τα κορτσόπα
εγώ ντ’ αγαπώ
Τ’ έναν έν’ μελαχρινόν,
τ’ άλλο έν’ ξανθό

Τα χ̌ειλόπα τη ξανθέσσας
είν’ πολλά γλυκά
Θέλω να φιλώ -γ- ατα,
φεύ’ ατέ μακρά

Έχ̌’ ολήμαυρα τ’ ομμάτι͜α
το μελαχρινόν
Σεβνταλίν κι αγαπημένον,
έν’ πολλά μικρόν

♫

Τ’ ολήμαυρα τ’ ομμάτι͜α σ’
καίνε την καρδία μ’
και πλεθύν’νε τα τέρτα̤ μ’
και χάνω την υεία μ’

Σ’ εγκαλόπο σ’ έπαρ’ με
και γλυκέα φίλ’ με
Τη μάνα σ’ πα πέ’ ατο
σον κρεμόν μη στείλ’ με

Συ επλάστες για τ’ εμέν
κι εγώ για τ’ εσένα
Αν ’κι παίρω σε, πουλί μ’/γιαβρί μ’,
θα χάμαι σα ξένα