Προβολή Τραγουδιού
Η ματωμένη σπηλιά του Ότ-καγιά |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Στάθης Νικολαΐδης
Του Πόντου κλαίνε τα ραχ̌ι͜ά, η Πάφρα κι η Σαμψούντα Νέπε η Ότ-καγιά! Κλαίω κι εγώ το Πεζαξάν, Σούρμενα, Κερασούντα Νέπε η Ότ-καγιά! Ταράουνταν τα δα̤κρόπα μ’ τ’ έναν τ’ άλλο κυλίζ’νε Νέπε η Ότ-καγιά! Εψήλαναν, εψήλαναν τον ήλιον πα νεβήζ’νε Νέπε η Ότ-καγιά! Εκάεν κι εμανίεν και η Ότ-καγιά εγομώθεν με το αίμαν όλεν η σπηλιά Εκάεν κι εμανίεν και η Ότ-καγιά εγομώθεν με το αίμαν και η μάγαρα Σο χάραμαν τ’ Ανατολής, χώματα ματωμένα Νέπε η Ότ-καγιά! Εκλώστα και ετέρεσα, πολλοί άμον κι εμέναν Νέπε η Ότ-καγιά! Εκάεν κι εμανίεν και η Ότ-καγιά εγομώθεν με το αίμαν και η μάγαρα
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
δα̤κρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
εγομώθεν | γέμισε | ||
εκάεν | κάηκε | ||
εκλώστα | γύρισα, επέστρεψα | ||
εμανίεν | μαύρισε/μουντζουρώθηκε από την καπνιά, καταστράφηκε, κατακάηκε μέχρι καπνιάς | ||
ετέρεσα | κοίταξα | ||
εψήλαναν | ψήλωσαν | ||
καγιά | βραχώδης τόπος | kaya | |
κυλίζ’νε | κυλούν κπ/κτ | ||
μάγαρα | σπηλιά | mağara/maġāre | |
νέπε | βρε! | ||
όλεν | όλη/ο, ολόκληρη/ο | ||
πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
ραχ̌ι͜ά | ράχες, βουνά | ||
ταράουνταν | αναμιγνύονται, ανακατεύονται, μπλέκονται |