Άνοιξη μ’, καλοκαίρι μ’

Προβολή Τραγουδιού

Παραδοσιακό αντάμωμα με τον Γιώργο Αμαραντίδη

Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης, Παραδοσιακό

Άνοιξη μ’, καλοκαίρι μ’,
να φιλώ σε, σ̌εκέρι μ’
Μοθοπώρτς σο χ̌ερόπο μ’,
χ̌ειμωγκόντς σ’ εγκαλιόπο μ’

Εσύ το περιστέρι μ’,
εσύ το φωταχτέρι μ’!
Έλα έμπα σο χ̌έρι μ’,
εσύ είσαι το ταίρι μ’!

Η εγάπ’ έν’ σον κόσμον
του Χριστού η λαλία
Σκουτουλίζ’ ευωδίας,
του ταραήλ’ πλουμία

Άσ’ τον κύρ’ και τη μάναν,
έλα, ψ̌η μ’, μετ’ εμέναν
Εσύ είσαι, τρυγόνα μ’,
τη ζωής ι-μ’ το έναν

Σο ψεύτικον τον κόσμον
’ίνουμες ζευγαρόπον
και σον άλλον τον κόσμον,
σον Παράδεισον τόπον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άσ’	(προστ.) άσε, άφησε
εγάπ’	αγάπη
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
έμπα	(προστ.) μπες
έν’	είναι
ευωδίας	ευωδίες
ζευγαρόπον	ζευγαράκι
’ίνουμες	γινόμαστε
κύρ’	πατέρα
λαλία	λαλιά, φωνή
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μοθοπώρτς	φθινόπωρο
πλουμία	κεντητά ή ζωγραφιστά διακοσμητικά σχέδια, μτφ. στολίδιa	pluma
σ̌εκέρι	ζάχαρη, γλυκό/ά	şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.)
σκουτουλίζ’	ευωδιάζει, μοσχοβολάει
ταραήλ’	(αιτ.) ουράνιο τόξο, (γεν.) ουράνιου τόξου
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φωταχτέρι	απαστράπτον, λαμπερό, μτφ. όμορφο
χ̌ειμωγκόντς	χειμώνας
χ̌ερόπο	χεράκι
ψ̌η	ψυχή