Τη καρδίας ι-μ’ το γερίν

Έλα έμπα σ’ εγκαλιόπο μου,
τρυγόνα μ’, ξάι μ’ αγρείσαι!
Θ’ ευτάγ’ ατο παράδεισον
τον τόπον για να κείσαι

Τη καρδίας ι-μ’ το γερίν
ακράνοιχτον επέμ’νεν,
Τα δύο χέρι͜α μ’ τ’ άκλερα
την ὲλα σ’ αναμέν’νε

Το καπαέτι μ’ ποίον έν’
και ση ζωή σ’ ’κι βάλλτς με;
Με το ινιάτι σ’ τ’ άπιστον
πολεμάς ν’ ανασπάλλτς με

Ας σην εγάπη σ’ τ’ άπιστον
μανάχον τέρτι͜α εχτέθα
Τα πόνια τριυλίζ’νε με
αρ’ έρθα κι ετελέθα