Προβολή Τραγουδιού
Η ισ̌κιά σ’ είμαι εγώ |
Στιχουργοί: Κωστίκας Τσακαλίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιούλη Τσακαλίδου, Κωστίκας Τσακαλίδης
Αχ! κάλη μου, όντας πορπατείς η ισ̌κιά σ’ έν’ ο Ηλίας Αρ’ άνοιξον και βάλον με, πουλόπο μ’, σην καρδία σ’ Αέρας παρχαρί’ φυσά, ο κόσμος εσκουντούλτσεν Κι η κάλη μ’ ξάι για νουσ̌αλού ση ζωήν ατ’ς ’κ’ ενούντσεν Κρύον νερόν, κρύον νέρον, κρύον ’κι ποτισκάται Κι άμον τη κάλη μ’ έμορφος σον κόσμον ’κ’ ευρισκάται
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
ατ’ς | αυτής, της | ||
βάλον | (προστ.) βάλε | ||
έμορφος | όμορφος/η | ||
έν’ | είναι | ||
ενούντσεν | σκέφτηκε | ||
εσκουντούλτσεν | ευωδίασε | ||
ευρισκάται | βρίσκεται | ||
ισ̌κιά | σκιά | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
νουσ̌αλού | αρραβωνιαστικιά/ό, σημαδεμένη/ο | nişanlı<nişān | |
ξάι | καθόλου | ||
όντας | όταν | ||
παρχαρί’ | θερινού βοσκότοπου (παρχαριού) | ||
πορπατείς | περπατάς | ||
ποτισκάται | πίνεται | ||
πουλόπο | πουλάκι |