Η ισκιά σ’ είμαι εγώ

Προβολή Τραγουδιού

Τσακαλίδης 1980

Καλλιτέχνες: Γιούλη Τσακαλίδου, Κωστίκας Τσακαλίδης

Αχ! κάλη μου, όντας πορπατείς
η ισ̌κιά σ’ έν’ ο Ηλίας
Αρ’ άνοιξον και βάλον με,
πουλόπο μ’, σην καρδία σ’

Αέρας παρχαρί’ φυσά,
ο κόσμος εσκουντούλτσεν
Κι η κάλη μ’ ξάι για νουσ̌αλού
ση ζωήν ατ’ς ’κ’ ενούντσεν

Κρύον νερόν, κρύον νέρον,
κρύον ’κι ποτισκάται
Κι άμον τη κάλη μ’ έμορφος
σον κόσμον ’κ’ ευρισκάται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
ατ’ς	αυτής, της
βάλον	(προστ.) βάλε
έμορφος	όμορφος/η
έν’	είναι
ενούντσεν	σκέφτηκε
εσκουντούλτσεν	ευωδίασε
ευρισκάται	βρίσκεται
ισ̌κιά	σκιά
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάλη	η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
νουσ̌αλού	αρραβωνιαστικιά/ό, σημαδεμένη/ο	nişanlı<nişān
ξάι	καθόλου
όντας	όταν
παρχαρί’	θερινού βοσκότοπου (παρχαριού)
πορπατείς	περπατάς
ποτισκάται	πίνεται
πουλόπο	πουλάκι

Προβολή Τραγουδιού

Η ισ̌κιά σ’ είμαι εγώ