Ακεί πέραν έστεκεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Κουγιουμτζίδης, Χρύσανθος Θεοδωρίδης

expand_content

[Όι, όι…ξαν όι] Ακεί πέραν έστεκεν,
την κάλτσαν ατ’ς έπλεκεν
Η λαλία μ’ χαμελά,
είπ’ ατενα «έλα αδά»

[Όι, όι…ξαν όι] Έλα αδά και δέβα ακεί,
ελά ας φιλώ σε κι επεκεί
Με τ’ εφίλεσα σε μίαν,
πασ̌κείμ’ ντ’ έγκα σε ζεμίαν;

[Όι, όι…ξαν όι] ’Μώ σε! Αούτος παλαλός έν’
λέει με -ν- «έλα ας φιλώ σε»
Ατός χώρα κι εγώ χώρα,
πώς θέλ’ να φιλεί με ατώρα;

[Όι, όι…ξαν όι] Άφ’ς με ας πάω δι͜αβαίνω,
σ’ οσπίτ’ εσέν θ’ αναμένω
Και αν εσύ πα αγαπάς με,
ας σον κύρη μ’ ψαλαφάς με

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
ακεί	εκεί
αούτος	αυτός
ατενα	αυτήν
ατός	αυτός
ατ’ς	αυτής, της
ατώρα	τώρα
άφ’ς	(προστ.) άφησε
δέβα	(προστ.) πήγαινε
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
έγκα	έφερα
έν’	είναι
επεκεί	από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν
εφίλεσα	φίλησα
ζεμίαν	ζημιά
λαλία	λαλιά, φωνή
μίαν	μια φορά
’μώ	(επιφ.) εκδήλωση έκπληξης, θαυμασμού ή δυσφορίας, βρε! σε καλό σου!	γαμώ
ξαν	πάλι, ξανά
οσπίτ’	σπίτι	hospitium<hospes
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παλαλός	τρελός, ανόητος
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
χαμελά	χαμηλά
χώρα	οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά
ψαλαφάς	ζητάς, αιτείσαι