Ακεί πέραν έστεκεν

[Όι, όι…ξαν όι] Ακεί πέραν έστεκεν,
την κάλτσαν ατ’ς έπλεκεν
Η λαλία μ’ χαμελά,
είπ’ ατενα «έλα αδά»

[Όι, όι…ξαν όι] Έλα αδά και δέβα ακεί,
ελά ας φιλώ σε κι επεκεί
Με τ’ εφίλεσα σε μίαν,
πασ̌κείμ’ ντ’ έγκα σε ζεμίαν;

[Όι, όι…ξαν όι] ’Μώ σε! Αούτος παλαλός έν’
λέει με -ν- «έλα ας φιλώ σε»
Ατός χώρα κι εγώ χώρα,
πώς θέλ’ να φιλεί με ατώρα;

[Όι, όι…ξαν όι] Άφ’ς με ας πάω δι͜αβαίνω,
σ’ οσπίτ’ εσέν θ’ αναμένω
Και αν εσύ πα αγαπάς με,
ας σον κύρη μ’ ψαλαφάς με