Προβολή Τραγουδιού
Εροθύμεσα τον Πόντον |
Ονέρτα και μουράτι͜αΣτιχουργοί: Ιωάννης Κοσμίδης
Συνθέτες: Βασίλειος Παπαδόπουλος
Καλλιτέχνες: Βίκη Μιχαηλίδου, Γιώτης Γαβριηλίδης, Παναγιώτης Κογκαλίδης
Για πέει με τα παράπονα σ’, ν’ ακούω τη λαλία σ’ Ποντιοπούλ’, σ’ εμέν καικά άνοιξον την καρδία σ’ Η καρδι͜ά μ’ πονεμένον, το ψ̌όπο μ’ έν’ καμένον Εροθύμεσα τον Πόντον και τ’ εμέτερον τον τόπον Πέει με απόθεν έρχεσαι και ποίον το χωρίο σ’; Πώς έντονε και -ν- έχασες, εσύ, όλιον το βίο σ’; Η καρδι͜ά μ’ πονεμένον, το ψ̌όπο μ’ έν’ καμένον Εροθύμεσα τον Πόντον και τ’ εμέτερον τον τόπον Την ώραν και την ψ̌η σ’ μη τρως, έναν πατρίδαν έχω Τον Πόντον κλαίω οσήμερον, άγιον χώμαν ’κ’ έχω Η καρδι͜ά μ’ πονεμένον, το ψ̌όπο μ’ έν’ καμένον Εροθύμεσα τον Πόντον και τ’ εμέτερον τον τόπον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
| απόθεν | από που, από όπου | ||
| βίο | το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου | ||
| εμέτερον | δικός/ή/ό μου | ἡμέτερος | |
| έν’ | είναι | ||
| έντονε | έγινε | ||
| εροθύμεσα | νοστάλγησα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| οσήμερον | σήμερα | ||
| πέει | (προστ.) πες | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
