Ο βίον εμελέσεψεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Ο βίον εμελέσ̌εψεν,
παρχάρτς εσ̌ολικεύτεν
Τση μεζιρές το χαβεζλούκ’
τ’ αρνόπο μ’ ’κ’ επεγνεύτεν

Εποίκες με άμον παλαλόν
κι εχάσα το ναμούσι μ’
κι η χώρα ελέπ’ με κι εθαρρεί
πως δί’ και παίρ’ ο νους ι-μ’

Πουλόπο μου, μ’ αρυποδί͜εις,
σ’ όλια ’κι θα προκάνεις
Θα αγνεφί͜εις τον γουρζουλάν
και έρ’ται ρούζ’ απάν’ ι-σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγνεφί͜εις	ξυπνάς
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
αρυποδί͜εις	κάνεις αραιές/μεγάλες δρασκελιές, μτφ. βιάζεσαι	αρύς + ποδίζω
βίον	το βιος, το σύνολο των ζωντανών που έχει στην ιδιοκτησία του κάποιος, η περιουσία κάποιου
γουρζουλάν	πανούκλα, μτφ. τον θάνατο
δί’	δίνει
δί’ και παίρ’	(εκφ. δίνει και παίρνει) σβήνει κι ανάβει, ενεργεί αλλοπρόσαλλα
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
εμελέσ̌εψεν	θορύβησε, μτφ. γέμισε κόσμο, ζωντάνεψε	meleşmek=βελάζουν όλα μαζί (για κοπάδι)
επεγνεύτεν	αρέστηκε, βρήκε της αρεσκείας του	beğenmek
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
έρ’ται	έρχεται
εσ̌ολικεύτεν	χάρηκε, ψυχαγωγήθηκε	şenlenmek
εχάσα	έχασα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μεζιρές	(γεν. του μεζιρέ, η) εαρινός/φθινοπωρινός οικισμός μεταξύ ενός χωριού και του παρχαριού όπου εγκαθίσταντο προσωρινά κατά τους μήνες Μάιο και Σεπτέμβριο, κατά την άνοδο και την κάθοδο από το παρχάρι αντίστοιχα	mesire/masīre
ναμούσι	τιμή, υπόληψη, εντιμότητα	namus/nāmūs<νόμος
όλια	όλα
παίρ’	παίρνω/ει
παλαλόν	τρελό
παρχάρτς	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
πουλόπο	πουλάκι
προκάνεις	προφτάνεις
ρούζ’	πέφτει, ρίχνει
τση	της
χαβεζλούκ’	πόθος, επιθυμία, γούστο	heveslilik
χώρα	οι ξένοι γενικά, οι μη οικείοι, η ξενιτειά