Εγώ κομμενοζώετος

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Εγώ κομμενοζώετος,
τα ημέρας ι-μ’ ολίγα
Κανείται, πουλί μ’, σο δρανί σ’
όσον ετσ̌ακανίγα

Εγάπ’ σον κόσμον ’κι κρατεί
κι η καρδία ματούται
Όθεν καικά λεγνύν’, πουλί μ’,
άφ’ς ατο, ας τσακούται

Τα πόνια και τα βάρσανα
σ’ οσπιτόπο μ’ μονάζω
Ούσνα σ’κούμαι δι͜αβαίνω πλάν
και άντζ̌ακς ησυχάζω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άντζ̌ακς	μόλις που, μετά βίας, τότε μόνο	ancak
άφ’ς	άφησε (προστ.)
βάρσανα	βάσανα
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
δρανί	φεγγίτης, άνω μέρος στέγης, οριζόντια στέγη σπιτιού
εγάπ’	αγάπη
ετσ̌ακανίγα	σύρθηκα κατά γης
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κρατεί	κρατάει, βαστάει, στέκει, αντέχει
λεγνύν’	λεπταίνει
ματούται	ματώνει
μονάζω	φιλοξενώ για διανυκτέρευση
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
οσπιτόπο	σπιτάκι	hospitium<hospes + -όπον
ούσνα	μέχρι που, έως ότου
πλάν	πλάι, πλαϊνό/ παρακείμενο μέρος, παραπέρα
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
σ’κούμαι	σηκώνομαι
τσακούται	σπάει