Ti Trihas To Yefir (Τη Τρίχας το γεφύρ’)

Ακεί πέραν σο Δρακολίμν’
ση Τρίχας το γεφύριν
Χ̌ίλι͜οι μαστόροι εδούλευαν
και μύριοι μαθητάδες
Όλεν την ημέραν έχτιζαν,
τη νύχταν εχαλάουτον
Οι μαστόροι εχ̌αίρουσαν,
θε να πλεθύν’ η ρόγα
Οι μαθητάδες έκλαιγαν,
τσί κουβαλεί λιθάρι͜α;
Κι ατός ο πρωτομάστορας,
νουνίζ’ νύχταν και ημέραν
-Ντό δί’ς με, πρωτομάστορα;
Ντό δί’ς με, πρωτομάστορα,
να στένω το γεφύρι σ’;

♫

-Αν δίγω σε τον κύρη μου,
[Έλα, Δάφνε μ’ ποταμέ!]
άλλο κύρην πα ’κ’ έχω
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Αν δίγω σε τη μάνα μου,
[Έλα, Δάφνε μ’ ποταμέ!]
άλλο μάνα πα ’κ’ έχω
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Αν δίγω σε τα πουλία μ’,
[Έλα, Δάφνε μ’ ποταμέ!]
άλλα πουλία ’κ’ έχω
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Αν δίγω σε την κάλη μου,
[Έλα, Δάφνε μ’ ποταμέ!]
καλύτερον ευρήκω!
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]

♫

Εμένεσεν την κάλην ατ’
-Κάλη μ’, εκεί σο Δρακολίμν’
ερρούξεν το σ̌κεπάρι μ’
Αν βουτάς κι εσύ παίρτς ατο
είσαι τ’ εμόν η κάλη

Πέντε οργέας κατηβαίν’
και με την τραγωδίαν
και άλλα πέντε ξαν κατηβαίν’
με τη μοιρολογίαν

♫

-Πως τρομάζ’νε τα γόνατα μ’
[Έλα, Δάφνε μ’ ποταμέ!]
να τρομάζ’ το γεφύρι σ’!
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Κι άμον ντο τρέχ’νε τα δάκρυ͜α μ’
[Έλα, Δάφνε μ’ ποταμέ!]
να τρέχει το ποτάμι!
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]

-Ευχέθ’, κάλη μ’, ευχέθ’, κάλη μ’,
ευχέθ’ μη καταράσαι

-Άμον ντο στέκ’ν τα γόνατα μ’
[Έλα, Δάφνε μ’ ποταμέ!]
να στέκει το γεφύρι σ’!
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]
Κι άμον ντο στέκ’νε τα δάκρυ͜α μ’
[Έλα, Δάφνε μ’ ποταμέ!]
να στέκει το ποτάμι!
[Ε! Δάφνε μ’ και μυριγμένε]