.
.
Τη τουλουμί’ σ’ το παίξιμον/Έπαρ’ το καλαθόπο σου

Τη τουλουμί’ σ’ το παίξιμον

Στιχουργοί
Συνθέτες
Τη τουλουμί’ σ’ το παίξιμον
Στιχουργοί
Συνθέτες
fullscreen
Απέσ’ σο τουλουμόπο μου
τρυγόνα μ’, να εχώρ’νες
Τα γιορτινά τα λώματα σ’
καθημερ’νά να ’φόρ’νες

Τη τουλουμί’ σ’ το παίξιμον
τη δαχτυλί’ σ’ ο χτύπον
Εσέγκανε με ση σεβντά
κι εγώ ακόμαν μικρίκον

Στάμαν Σταυρίτα -ν- είδα σε
καλόν να έν’ ιδέα σ’
Τα δάκρυα μ’ ν’ εκυλίουσαν
απέσ’ σην εμποδέα σ’

Σον Θεόν βάρος να μη έν’
Κάτ’ θα λέγω, παιδία
Ο θάνατον ’κι σύρκεται,
Τσ’ εγάπ’ς αροθυμία
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
απέσ’μέσα
αροθυμίανοσταλγία
δαχτυλί’δαχτυλιού
εγάπ’ςαγάπης
εκυλίουσανκυλούσαν
εμποδέαποδιά
έν’είναι
εσέγκανεέβαλαν
εχώρ’νεςχωρούσες
θάνατονθάνατος
ιδέαμορφή, όψη, θωριά
καθημερ’νάκαθημερινά
’κιδεν οὐκί<οὐχί
λώματαρούχα λῶμα/λωμάτιον
μικρίκονμικρούλης/α/ικο
παιδίαπαιδιά
σεβντάαγάπη, έρωτας sevda/sevdā
στάμαναρχές (μήνα/έτους)
ΣταυρίταΣεπτέμβρη
σύρκεταιτραβιέται, αντέχεται
τουλουμί’(γεν.) τουλουμιού tulum
τουλουμόπο(υποκορ.) άσκαυλος, αγγείο tulum
τρυγόνατο πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ’(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
’φόρ’νες(εφόρ’νες) φορούσες
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
απέσ’μέσα
αροθυμίανοσταλγία
δαχτυλί’δαχτυλιού
εγάπ’ςαγάπης
εκυλίουσανκυλούσαν
εμποδέαποδιά
έν’είναι
εσέγκανεέβαλαν
εχώρ’νεςχωρούσες
θάνατονθάνατος
ιδέαμορφή, όψη, θωριά
καθημερ’νάκαθημερινά
’κιδεν οὐκί<οὐχί
λώματαρούχα λῶμα/λωμάτιον
μικρίκονμικρούλης/α/ικο
παιδίαπαιδιά
σεβντάαγάπη, έρωτας sevda/sevdā
στάμαναρχές (μήνα/έτους)
ΣταυρίταΣεπτέμβρη
σύρκεταιτραβιέται, αντέχεται
τουλουμί’(γεν.) τουλουμιού tulum
τουλουμόπο(υποκορ.) άσκαυλος, αγγείο tulum
τρυγόνατο πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ’(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
’φόρ’νες(εφόρ’νες) φορούσες
Τη τουλουμί’ σ’ το παίξιμον

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr