| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Μάνα, κι ακείνο το ραχ̌ίν τ’ άλλο επεκεί μερέα Στέκ’ εκκλησιά ολόχρυσος μολύβι στεγασμένον Τα παραστάρι͜α ολόχρυσα κι η πόρτα μαρμαρένι͜ον Εσέβα απέσ’ κι εντράνεσα χρυσή κόρη κοιμάται Τσαΐζ’ ατεν και ’κ’ εγνεφίζ’, κουίζ’ ατεν, ’κι σ’κούται! Κλίσκουμαι κα’ φιλώ ατεν κι ατέ λαγγεύ’ και σ’κούται Οπίσ’, οπίσ’, χ̌έρας υιέ, χ̌έρας και κουρσεμέντσας
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ακείνο | εκείνο | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ατέ | αυτή | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| εγνεφίζ’ | ξυπνάει | ||
| εντράνεσα | κοίταξα προσεκτικά, παρατήρησα | ἐντρανίζω | |
| επεκεί | από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν | ||
| εσέβα | μπήκα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κα’ | κάτω | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλίσκουμαι | σκύβω, κλίνω | ||
| κουίζ’ | φωνάζω/ει, λαλώ/εί, καλώ/εί κπ ονομαστικά | ||
| λαγγεύ’ | πηδάω/ει | लङ्घ (laṅgh) | |
| μερέα | μεριά | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παραστάρι͜α | τα κάθετα καδρόνια του κασώματος πόρτας | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| σ’κούται | σηκώνεται | ||
| υιέ | γιε | υἱός | |
| χ̌έρας | χήρας |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ακείνο | εκείνο | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ατέ | αυτή | ||
| ατεν | αυτήν | ||
| εγνεφίζ’ | ξυπνάει | ||
| εντράνεσα | κοίταξα προσεκτικά, παρατήρησα | ἐντρανίζω | |
| επεκεί | από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν | ||
| εσέβα | μπήκα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κα’ | κάτω | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλίσκουμαι | σκύβω, κλίνω | ||
| κουίζ’ | φωνάζω/ει, λαλώ/εί, καλώ/εί κπ ονομαστικά | ||
| λαγγεύ’ | πηδάω/ει | लङ्घ (laṅgh) | |
| μερέα | μεριά | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παραστάρι͜α | τα κάθετα καδρόνια του κασώματος πόρτας | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| σ’κούται | σηκώνεται | ||
| υιέ | γιε | υἱός | |
| χ̌έρας | χήρας |
