Τα μαειρέατα

Παιδία ας λέγω σας το χαβίτς πώς ευτάμε: Το χαβίτς, το ποίσιμο, θέλ’ ελίγο τσουπαδένια αλεύρι͜α, παρχαρί’ τυρί, παρχαρί’ βούτερο, άλας και νερόν. Σο τηγάν’ να βάλομε το βούτερο, ως λύεται και ως να κοκκινίζ’, να περ’μένομε. Ύστερα να βάλομε τσουπαδένια τ’ αλεύρι͜α και να καβουρεύουμ’ ατα. Αν εγροικούμε εκαβουρεύτανε τ’ αλεύρι͜α, ετότε να γομώνουμ’ το νερό σο τηγάν’ και ως να βράζ’, με το χουλι͜άρ’, να ταράζουμ’ ατο. Άντα ’γροικούμ’ έβρασε, ετότε πα, το τυρί να τσερίζομ’ κι απ’ ένα-ένα να σύρομ’ απέσ’ σο τηγάν’ κι απ’ εκεί ελίγον αν περ’μένουμε, εψέθεν. Τώρα, ας εβγάλλομ’ α’ ας σο τηγάν’, βάλλομ’ ατο σ’ έναν σ̌κεύος.
Ελάτε παιδία μη κρυών’! Αϊτίστεν, ας πάμε τρώγομε.

Ας κουρεύουμε ένα τραπέζ’,
ας σα καλά φανέμητα
Ας βάλλουμε επάν’ εθε
τα καλά τα μαειρέατα

Με του παρχαρί’ το τυρί
ντ’ έμορφο ’ίνεται χαβίτς
Να έ͜εις έναν τυροκλωστήν,
ένα σ̌ουρβά με το πατίτσ’

Έι! μάνα μ’, εροθύμεσα
ντ’ εποίν’νες με τα γουλία σ’
Ντ’ έμορφα εμύριζαν
άντα εβάλλ’νες ατα στέας!
Ντ’ έμορφα εμύριζαν
ασ’ τ’ εβάλλ’νες ατα στέας!

Το τσάι για το ποισείνεμον
να έ͜εις παρχαρί’ ιχλαμούρ’
Ας σο χασ̌ευτό ’ς σο φαΐ
να ’φτας έναν καλόν τσουμούρ’
Ας σο τσουπαδένο̤ν ψώμι
να ’φτας έναν καλόν τσουμούρ’

Τα χαψία ας αλευρώνουμ’
σο τηγάν’ ας σύρουμ’ ατα
Με τα σαρμάδι͜ας εντάμα
ας σύρουμ’, ας τρώγουμ’ ατα

Τα λάχανα σίτι͜α βράζουν
έναν μαλέζ’ να ’τοιμάζω
Χαψολάβασον και φούστ’ρον
την τρίμμαν να κουταλιάζω