100 χρόνια εδέβαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Δημήτρης Κοσμίδης, Στάθης Νικολαΐδης

expand_content

Εκατόν χρόνια εδέβαν
π’ έφυεν το φως
Εκατόν χρόνια, πατρίδα μ’,
μαύρος ουρανός

Παναΐα μ’, φώταξον τον Άδην,
ψ̌ην δος σ’ εμετέρτς
Τη πατρίδας τα παρχάρι͜α
σ’ ομμάτι͜α μ’ να φέρτς

Τα καμπάνας ετσουρώθαν,
στόμαν ’κι λαλεί
Η πατρίδα μ’ έντον άστρον
κι ερρούξεν ση γην

Παναΐα μ’, φώταξον τον Άδην,
ψ̌ην δος σ’ εμετέρτς
Τη πατρίδας τα παρχάρι͜α
σ’ ομμάτι͜α μ’ να φέρτς

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
δος	δώσε
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
εμετέρτς	ημέτερους, δικούς μου (ανθρώπους)	ἡμέτερος
έντον	έγινε
ερρούξεν	έπεσε
ετσουρώθαν	στέρεψαν, αποστραγγίστηκαν	σειρώ=εκκενώνω, αδειάζω
έφυεν	έφυγε
καμπάνας	(ον.πληθ., τα) καμπάνες
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλεί	βγάζει λαλιά, καλεί, αποκαλεί, προσκαλεί, οδηγεί
ομμάτι͜α	μάτια
Παναΐα	Παναγιά
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
φέρτς	φέρεις, φέρνεις
φώταξον	(προστ.) φώτισε
ψ̌ην	ψυχή