Φίλ’ μ’ ακόμα

Μαύρα είναι τ’ ομματόπα σ’
και τα χ̌είλια σ’ κόκκινα
Τα φιλέματα ντο δί’ς με
είναι ασ’ όλια νόστιμα

Φίλ’ μ’ ακόμα, φίλ’ μ’ ακόμα,
δος μα φίλεμαν σο στόμαν
Τα χρόνια έρχουν δι͜αβαίν’νε,
τα νεότητα μουν φεύ’νε

Χ̌ίλι͜α πρόβατα και αιΐδι͜α
για τ’ εσέν πουλώ ατα
Για τ’ εσέναν, νε Τσ̌ουλτάνα μ’,
θα πουλώ και τρώ’ ατα

Φίλ’ μ’ ακόμα, φίλ’ μ’ ακόμα,
δος μα φίλεμαν σο στόμαν
Τα χρόνια έρχουν δι͜αβαίν’νε,
τα νεότητα μουν φεύ’νε

Έπαρ’ με -ν- απέσ’ σα χ̌έρι͜α σ’,
τύλτσον με -ν- άμον οφίδ’
Ας παίρ’ άψιμον τ’ απάν’ ι-μ’,
κάψον με -ν- άμον τσιλίδ’

Φίλ’ μ’ ακόμα, φίλ’ μ’ ακόμα,
δος μα φίλεμαν σο στόμαν
Τα χρόνια έρχουν δι͜αβαίν’νε,
τα νεότητα μουν φεύ’νε