| Στιχουργοί | |
| Συνθέτες |
Σην ξενιτείαν θα πάγω, ντό πολλά μακρά, μάνα μ’! Τον Θεό παρακάλ’, μάνα μ’, να πάγω καλά Σην ξενιτείαν επέμ’να άμον ορφανός, μάνα μ’! Παρακάλ’ και τον Θεόν, μάνα μ’, να έρ’ται ξαν/οπίσ’ ο γιο σ’ Σην ξενιτείαν επέμ’νεν, [αχ!] μάνα μ’, το παιδί σ’ Ατό άλλο ’κι θα έρ’ται, πώς θα καίει την ψ̌η σ’! Άλλο, μανίτσα μ’, ’κι θα έρ’ται πώς θα καίει την ψ̌η σ’!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| επέμ’να | απόμεινα | ||
| επέμ’νεν | απόμεινε | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παρακάλ’ | (προστ.) παρακάλεσε | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| επέμ’να | απόμεινα | ||
| επέμ’νεν | απόμεινε | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παρακάλ’ | (προστ.) παρακάλεσε | ||
| πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
| ψ̌η | ψυχή |
