Θεού δουλείαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θοδωρής Κοτσογλανίδης, Σάββας Σαναΐδης

Τ’ εμόν η στράτα και τ’ εσόν
έτον Θεού δουλείαν
Εντάμαν να έν’ ση ζωήν,
σον θάνατο αλλομίαν

Όλιον τ’ αχούλι μ’ έχασα
μετ’ εσέν π’ αγαπέθα
Τον Θεόν επροσ̌κύνεσα
ση στράτα σ’ ντο ευρέθα

Η ψ̌η μ’ έτονε το κοντύλ’,
η ψ̌η σ’ έν’ το μελάνι
Έναν τσ̌ιζίν ας γράφτομε,
πουλί μ’, για την εγάπην

Ας δί’ μας, πουλί μ’, ο Θεόν
άμον τ’ ελάτι͜α χρόνι͜α
Όσα τέρτι͜α κι αν έρχουνταν
να λύουν άμον χ̌ι͜όνι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγαπέθα	αγαπήθηκα
αλλομίαν	άλλη μια φορά
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αχούλι	μυαλό	akıl/ʿaḳl
γράφτομε	γράφουμε
δί’	δίνει
δουλείαν	δουλειά
ελάτι͜α	έλατα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
εντάμαν	μαζί
επροσ̌κύνεσα	προσκύνησα
έρχουνταν	έρχονται
εσόν	δικός/ή/ό σου
έτον	ήταν
έτονε	ήταν
ευρέθα	βρέθηκα
λύουν	λιώνουν
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όλιον	όλο, ολόκληρο
όσα	όσες φορές
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τσ̌ιζίν	γραμμή, αράδα	çizgi
ψ̌η	ψυχή