Ατό τ’ εμόν η καρδία

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανδρέας Χατουτσίδης, Γεώργιος Δημόπουλος, Γεώργιος Τσιροζίδης, Ιωάννης Χ. Παγκοζίδης, Στυλιανός Ελευθεριάδης

[Ακατάληπτα]

Αούτ’ τ’ εμόν η καρδία
και ντό πολλά εκάεν
Άμον έναν ψηλόν ραχ̌ίν
χ̌ι͜ονόπον εσ̌κεπάεν

Τούλα, τούλα τούλα-λα
το ταούλ’ και η ζουρνά
ΧΧΧ

Εγώ ποπάς ’κι ’ίνουμαι,
σο ιερόν ’κ’ εμπαίνω
Όντας ελέπω τ’ έμορφα
σ̌ασ̌εύω κι απομένω

Τούλα, τούλα τούλα-λα
το ταούλ’ και η ζουρνά
Το ταούλ’ και η ζουρνά...

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
εκάεν	κάηκε
ελέπω	βλέπω
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμορφα	όμορφα
εμπαίνω	μπαίνω
εσ̌κεπάεν	σκεπάστηκε
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
όντας	όταν
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ποπάς	παπάς
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σ̌ασ̌εύω	σαστίζω, τα έχω χαμένα	şaşmak
ταούλ’	νταούλι	davul/ṭabl
τούλα	ήσυχα, φρόνιμα
χ̌ι͜ονόπον	χιονάκι