Ο Γιάννες ο Μονόγιαννες

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Χορωδία, Χρήστος Σημαιοφορίδης

Ο Γιάννες ο Μονόγιαννες
κι ο μαναχόν ο Γιάννες
Ο Γιάννες επεπίρνιξεν
και σο πεγάδ’ επήγεν

Και -ν- εχτύπεσεν την μαστραπάν
κι εγνέφιξεν ο ρδάκον
Εξέβεν ρδάκος άγγελος
και θέλ’ να τρώει τον Γιάννεν

-Άφ’σον με, ρδάκε μ’, άφ’σον με,
άφ’ς με καν πέντε ημέρας
Ας πάω εγώ ειδώ τον κύρη μου
κι έρχουμαι, ρδάκε μ’, φά’ με

Κι άλλ’ απ’ οπίσ’ η μάνα του,
καταματούται κι έρ’ται
’Σ όλτς απ’ οπίσ’ η κάλη -ν- ατ’,
χρυσή καβαλαρέα

Χρυσόν μήλον σα χ̌έρι͜α της
παίζει και κατεβαίνει
Κατακαρδών’ το Γιάννεν ατ’ς
και φοβερίζ’ το ρδάκον

-ρδάκον, τοξάρ’ το πρόγεμα σ’,
μαχαίρ’ το δειλινάρι σ’
Σην κορφή σ’ κραξ πέτραν ντο τρως,
θάνατον ντο κοιμούσαι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατ’ς	αυτής, της
άφ’ς	(προστ.) άφησε
άφ’σον	(προστ.) άφησε
δειλινάρι	δείπνο
εγνέφιξεν	ξύπνησε
εξέβεν	βγήκε, ανέβηκε
επεπίρνιξεν	σηκώθηκε πολύ πρωί, σηκώθηκε από ύπνο
έρ’ται	έρχεται
έρχουμαι	έρχομαι
εχτύπεσεν	χτύπησε
θάνατον	θάνατος
καβαλαρέα	καβαλάρισσα
κάλη	η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
κατακαρδών’	δίνει θάρρος, ενθαρρύνει
καταματούται	καταματώνομαι, θρηνώ μέχρι αιμορραγίας
κοιμούσαι	κοιμάσαι
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
μαστραπάν	μικρή μεταλλική, πήλινη ή και γυάλινη κανάτα	maşrapa/maşraba
όλτς	όλους
οπίσ’	πίσω
πεγάδ’	βρύση
πρόγεμα	πρόγευμα
’ς	(ας) από
τοξάρ’	δοξάρι
φά’	(προστ.) φάε