Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Αητέντς επαραπέτανεν ψηλά σα επουράνι͜α [Όι! αμάν! αμάν! (x2)] Και τα τσ̌αγγία τ’ κόκκινα και το τσ̌αρκούλ’ν ατ’ μαύρον [Όι! αμάν! αμάν! (x2)] Εκράτ’νεν και σα κάρτζ̌ι͜α του παλληκαρί’ βραχ̌ι͜όνας [Όι! αμάν! αμάν! (x2)] -Αητέ μ’, για δος με ας σο κρατείς, για πέ’ με όθεν κείται [Όι! αμάν! αμάν! (x2)] -Ας σο κρατώ ’κι δίγω σε, αρ’ όθεν κείται λέγω [Όι! αμάν! αμάν! (x2)] Ακεί σο πέραν το ραχ̌ίν, σ’ αλάτι͜α επεκεί μέρος [Όι! αμάν! αμάν! (x2)] Μαύρα πουλία τρώγ’ν’ ατον και άσπρα τριγυλίσκουν [Όι! αμάν! αμάν! (x2)] Φατέστε, πουλία μ’, φατέστε Φατέστε τον καρίπην [Όι! αμάν! αμάν! (x2)] Σον πόλεμον Τραντέλλενας, Ρωμαίικον παλληκάρι [Όι! αμάν! αμάν! (x2)]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αητέντς | αητός | ||
| ακεί | εκεί | ||
| αλάτι͜α | έλατα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| βραχ̌ι͜όνας | βραχίονες, μπράτσα | βραχίων | |
| δίγω | δίνω | ||
| δος | δώσε | ||
| εκράτ’νεν | κρατούσε | ||
| επαραπέτανεν | παραπετούσε, πετούσε πολλή ώρα ή πολύ ψηλά | ||
| επεκεί | από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν | ||
| καρίπην | ξένο, μοναχικό, φτωχό, ανήμπορο | garip/ġarīb | |
| κάρτζ̌ι͜α | νύχια | kanca<ganzo (βενετ.)<γαμψός ή ganskyos=κλαδί (πρωτοκελτικά) | |
| κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρατείς | κρατάς | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| παλληκαρί’ | παλληκαριού | παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ | |
| πέ’ | (προστ.) πες | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| ρωμαίικον | αυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό | ||
| Τραντέλλενας | ο τριάντα φορές Έλληνας | ||
| τριγυλίσκουν | τριγυρίζουν, περιτριγυρίζουν | ||
| τρώγ’ν’ | τρώνε | ||
| τσ̌αγγία | είδος μαλακού περσικού (παρθικού) υποδήματος από τη βυζαντινή περίοδο και εξής, το οποίο αναφερόταν σε υπόδημα ψηλό μέχρι τα γόνατα (μπότα) από ερυθρό δέρμα που προσαρμοζόταν στην κνήμη με κορδόνια | τζάγγα/τζαγγή ή τζαγγίον/zanca~zanga | |
| τσ̌αρκούλ’ν | γυναικεία καλύπτρα, λειρί πτηνού | ||
| φατέστε | (προστ.) φάτε |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αητέντς | αητός | ||
| ακεί | εκεί | ||
| αλάτι͜α | έλατα | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| βραχ̌ι͜όνας | βραχίονες, μπράτσα | βραχίων | |
| δίγω | δίνω | ||
| δος | δώσε | ||
| εκράτ’νεν | κρατούσε | ||
| επαραπέτανεν | παραπετούσε, πετούσε πολλή ώρα ή πολύ ψηλά | ||
| επεκεί | από εκεί, από τότε, ύστερα, κατόπιν | ||
| καρίπην | ξένο, μοναχικό, φτωχό, ανήμπορο | garip/ġarīb | |
| κάρτζ̌ι͜α | νύχια | kanca<ganzo (βενετ.)<γαμψός ή ganskyos=κλαδί (πρωτοκελτικά) | |
| κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρατείς | κρατάς | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| παλληκαρί’ | παλληκαριού | παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ | |
| πέ’ | (προστ.) πες | ||
| ραχ̌ίν | βουνό, ράχη | ||
| ρωμαίικον | αυτό που είναι των Ρωμιών, ελληνικό | ||
| Τραντέλλενας | ο τριάντα φορές Έλληνας | ||
| τριγυλίσκουν | τριγυρίζουν, περιτριγυρίζουν | ||
| τρώγ’ν’ | τρώνε | ||
| τσ̌αγγία | είδος μαλακού περσικού (παρθικού) υποδήματος από τη βυζαντινή περίοδο και εξής, το οποίο αναφερόταν σε υπόδημα ψηλό μέχρι τα γόνατα (μπότα) από ερυθρό δέρμα που προσαρμοζόταν στην κνήμη με κορδόνια | τζάγγα/τζαγγή ή τζαγγίον/zanca~zanga | |
| τσ̌αρκούλ’ν | γυναικεία καλύπτρα, λειρί πτηνού | ||
| φατέστε | (προστ.) φάτε |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 