Αούτο τ’ εμόν η καρδία

Αού’ τ’ εμόν η καρδία
άψιμον επέρεν
Εσύ έσ’νε π’ έψ̌ες α’,
το σεΐρ’ν ατ’ς τέρεν

Η καρδία μ’ τσ̌ιπ μικρόν έν’,
η σεβντά μ’ τρανόν έν’
Ατέ π’ έκαψεν την ψ̌η μ’
δεκαέξ’ χρονών έν’

Έλα βζήσον τα τσιλίδι͜α
ντ’ έχω σην καρδία μ’
Μ’ έναν φίλεμαν ’κι βζήουν·
φίλ’ με αλλομίαν

Έλα, έλα, έλα,
μετ’ εμέναν έλα
Παλαλά εγώ ας ευτάω,
τέρε με και γέλα