Οι γαμπροί ούλ’ ψαλαφούν

Π’ έχ’νε κορίτσ̌ι͜α ν’ αντρίζ’νε
πολλά έχ’νε να νουνίζ’νε
Την ψ̌ην ατουν τυρα̤ννίζ’νε
τα κορίτσ̌ι͜α να προικίζ’νε

Νύχταν ημέραν δουλεύ’νε,
την ψ̌ην ατουν τογραεύ’νε
Οι γαμπροί ούλ’ ψαλαφούν,
έχ’νε ’κ’ έχ’νε, ’κ’ ερωτούν

Τα κορίτσ̌ι͜α όντας παντρεύ’νε
σοι γονείς ’δέν ’κι απομέν’νε
Ούτε σπίτ’ και ούτε βίον
και τσ̌ιπλάχ’ απέσ’ σον κρύον

Νύχταν ημέραν δουλεύ’νε,
την ψ̌ην ατουν τογραεύ’νε
Οι γαμπροί ούλ’ ψαλαφούν,
έχ’νε ’κ’ έχ’νε, ’κ’ ερωτούν

Οι γονέοι αν αρρωσταίν’νε
ατείντς κανείς ’κι αραεύ’νε
Αν έχ’νε παράν τερούν ατ’ς
και αν ’κ’ έχ’νε βλαστημούν ατ’ς

Νύχταν ημέραν δουλεύ’νε,
την ψ̌ην ατουν τογραεύ’νε
Οι γαμπροί ούλ’ ψαλαφούν,
έχ’νε ’κ’ έχ’νε, ’κ’ ερωτούν