Αναστενάζω και πονώ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ελένη Αναστασιάδου, Λάμπης Αναστασιάδης

Αναστενάζω και πονώ,
σο γιάνι μ’ καν’νάν ’κ’ έχω
να λέω τα παράπονα μ’
και τ’ αμαρτίας ντ’ έχω

Γιατί, ραχ̌όπα πράσινα,
στέκετε λιβωμένα;
Πασ̌κείμ’ εσείς ’κι αντέχ̌ετε
καλλίον απ’ εμέναν;

Νασάν εσάς, ψηλά ραχ̌ι͜ά,
πάντα χλωροφοράτε
Δι͜αβαίν’νε χρόνια και καιρούς
καμίαν ’κι γεράτεν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αμαρτίας	(ον.πληθ., τα) αμαρτίες
γεράτεν	γερνάτε
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
δι͜αβαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καλλίον	(επίθ.) καλύτερο, (επίρ.) καλύτερα
καμίαν	ποτέ
καν’νάν	κανέναν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
νασάν	χαρά σε
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
ραχ̌όπα	ραχούλες, βουνά
χλωροφοράτε	είστε καταπράσινα