Ο Χάρον αραεύ’ με

Εγώ ασ’ τ’ εγεννέθα κιάν’
ο Χάρον αραεύ’ με
’Κ’ εξέρω ντο εποίκα ’τον
και θέλ’ ατός να παίρ’ με

Χάρε, πολλά μ’ αγληγορείς
και θέλτς να παίρτς το ψ̌όπο μ’
Έχω αδέλφι͜α ορφανά,
μικρόν έχω παιδόπον

Κακόν καν’νάν ’κ’ εποίκα εγώ
σ’ αβού την κοινωνίαν
Πολλά κακός είσαι, Χάρε,
κι ορφάντσες τα παιδία μ’

’Κ’ επόρεσα να εγλύτωνα
ασ’ ατεινού τα χ̌έρι͜α
Άσ̌κεμα κόφ’νε, μανίτσα μ’,
τ’ ατεινού τα μαχ̌αίρι͜α