Ελενίτσα μ’

Ελενίτσα μ’, θ’ έρχουμαι
σην αύλι͜α σ’ θα κάθουμαι
Αν ’κι θέλτς με πέει με «οφύον»
ας αλλάζω εγώ το βίο μ’

Ελενίτσα μ’, αγαπώ σε
έλα μίαν ας φιλώ σε
Ντό τερείς με και γελάς;
ας σον πόνο μ’ ’κ’ εγροικάς

Ελενίτσα μ’, έλα αδά,
έλα ας ευτάμε παλαλά
Εγώ κουίζω κι εσύ φεύ’ς,
ντό σκληρόν καρδόπον έ͜εις;

Ελενίτσα μ’, Ελένη μ’,
εποίκες με πελαλήν
Με τ’ εφίλεσα σε μίαν
τα χ̌ειλόπα μ’ ενεβζήαν